giresun

• ve nihayet kavuştuğum memleketimdir.
  anneme sarıldığımda burnuma gelen fırın ekmeği ve taflan kavurması kokusu sebebiyle babama sarılmayı bir süreliğine unutsam da nihayet baba evindeyim vesselâm.
  
  giresun merkezden değil; merkeze uzak bir köyündeniz. güzeldir bizim buralar çok severim. internet zor çekse de^*
  
  yaklaşık 950 kilometre yol geldim ve yorgunum hâliyle. beni bekleyen fındık bahçesini görünce yorgunluğuma psikolojik bir yıpranma da eklendi.
  
  fakat fındık bittikten sonra kümbet yaylası'na çıkınca her şeyi unuturum herhalde.
  sisin içinde bir yayla. bizim bura da yüksek. köy hayatı elbette güzel lâkin yazılarımı okuyanlar bilir ki ben zaten istanbul'da da köy hayatı yaşıyorum.
  
  annem, yatağımı dünden hazırlamış. evin çatısında yaşayan bir sincap ailesi var, fotoğrafını yüklerim daha sonra. bu sincaplar sayesinde fare, yılan vs. olmuyor evde.
  
  kapıdaki armut ağaçlarını delik deşik eden ağaçkakanlar da var.
  
  üç dört sene önce köylünün ve istanbul'da yaşayanların da yardımlarıyla yaptırılan köy camiinin önünde çay içiyoruz şimdi.
  ahaliyle bayramlaşma merasimi bitince evde annemle ana - oğul gelsin dedikodular.
  
  daha akşama mısır ekmeğini tepsisinden çıkarmadan ortasına koyacağım tereyağına ekmeği kenarlarından koparıp koparıp banarak yiyeceğim inşallah^*
  gece de yoğurda doğrayıp yerim.
  yerim yani. sürekli yerim ben.
  
  hele şu fındık toplama işi bir bitsin de hayırlısıyla -_-
  
  fasulye turşusu, dible, kiraz kavurması, fasulye diblesi, mendek çorbası, kuru böğce... ne varsa yerim^*
  
  ama her şeyden önce beni görünce annemin yüzünde oluşan o mutluluğu yerim.
  
  ula gaçın havuradan ben geldim.