bir dakikalık saygı duruşu

• 80 eylül.ü. ayın 12sinde o malum darbe oldu. akabinde o güne kadar tanımadığımız, adlarını bile bilmediğimiz kuzey deniz saha komutanı, komodor vs. gibi kişiler kasabanın en önemli figürleri haline geldiler. bir hürmet bir tırsma anlatılır gibi değil. okulun sembolü sayılabilecek kadar eski bir takım hocaları adını duymadığımız yerlere sürülürken bizler aval aval yeni tayin edilen 24 yaşındaki öğretmenlerimize bakıyorduk. müfredata dahil edilen "milli güvenlik" dersine gelen binbaşı kapının önünde en az 3 kere "dikkkkaaaat" diye bağırtırdı sınıfa girmeden. bizler de topuk selamı verip "nasılsınız çocuklar?" sorusunua avazımız çıktığı kadar "saol" diye bağırırdık. eğer sınıf başkanı yeterince haşin bir sesle "dikkaaat!" diyememişse hoca küplere binerdi. işte ortam böyleyken, istiklal marşını söylerken detone olmanın vatan hainliğiyle yargılanma sebebi olabileceği o günlerde 1 dakikalık saygı duruşu çok sık yapılan birşeydi. e yeni nesil inanmayabilir ama vallahi de 60sn. sürerdi. müdür sabahattin bey saat tutardı. ben 6 yıllık ortaokul + lise hayatımı düşünüce kendimi saygı duruşunda hatırlıyorum. 23 nisan, 19 mayıs filan stresli günlerdi. saygı duruşunda sırıtan hain disiplinde bulurdu kendini. kasabanın kaymakamı ve tabii ki en üst düzey askeri -ki bu kişi amiral olurdu ve soyad+paşa formülüyle anılırdı halk arasında- bizleri selamlardı. ilginç kişiliklerdi hepsi de. bir 29 ekim günü havalar soğumuş, tir tir titriyoruz sabahın köründe çarşıda. saat 8:30da okulun önünden çarşı meydanına bando eşliğinde uygun adım yürümüştük. yağmur başladı. ama biz vatansever evlatlardık ve selamlanmadan asla dağılmazdık. selamlanmak çok mühimdi. beden eğitimi öğretmenimiz sinire kesmişti. dik durmuyoruz diye. o gün selamlamaya gelecek şahıs kürsüden şöyle seslendi "hep 1 dakikalık saygı duruşunda bulunuyoruz" halbuki cumhuriyete saygımız 1 dakika içinde ifade edilemez. hepinizi 3 dakikalık saygı duruşuna davet ediyorum" "vay be" demiştim "2 dakika çok şey değiştirebiliyormuş".