en güzel hikayem

• banyonun sıcağı yerini odanın nemine kendini bırakırken koltuğa oturuyorum. saçlarımdan aşağı dökülen sular yüzüme demir parmaklıklar çizerken masanın üzerindeki pakete uzanıyor elim. sigara ıslanıyor parmaklarımın arasında, yakıyorum...
  
  "kulaklarım patlıyor sessizliğinden
  yorgunluğundan ölüyorum
  sinekler yapışıyor vücuduma, gitmiyorlar
  yayılıyor kanları,vurduğumda
  denizi araladım geçtim bir aşktan
  attım kum torbalarımı
  döktüm yapraklarımı
  ama uzandıntenime, hissettim
  tenim aktı parmak aralarından
  bazen ne yaparsan yap olmuyor"
  
  öğle sıcağı kavuruyor dışarısını. gazeteyle kapattığım pencereden ışık parçaları düşüyor içeri. yatağımın üzerine düşüyor güneşten çizgiler. derin bir nefes çekiyorum sigaradan. koltuğa oturuyorum, yatağa bakıyorum. hayatımda gördüğüm en güzel vücut yatıyor. en dişi, en güzel, yumuşak hatlarına dökülüyor güneş... dudaklarını öpmek istiyorum...
  
  "kanım hızlanıyor bazen damarlarımda
  kan çanaklarım aynada levham boynumda
  bir yapbozu tamamlarken bakıyorum
  büyük parçan eksik kalbin olduğu
  bazen bir vücuda sarıyorum
  banıp parmağımı, tadına bakıp
  gözümü sevmeye karatıp
  yapamıyorum
  bazen ne yaparsan yap olmuyor"
  
  gözlerimi açıyorum. sigaranın havaya karışıp ziyan olan dumanlarına küfrediyorum. güneşin önü perdeleniyor. ve karanlıkta daha iyi görünüyor gerçekler. yatak boş, çarşafın yorganın her kıvrımı keskinleşiyor, paslı jiletler, hastalıklı iğnelere dönüşüyorlar. sıcak, yumuşak, tek kişilik "yastığımız" soğuk taş. yatak boş.
  
  "acı bir tat kalıyor ağzımda
  bazen yutup unutup
  bazen tükürüyorum
  bazen ayılıp uyanıp bir nefesle yanımda
  adı yok, sırtı var, bana dönük, bükük
  soğuğa çeviriyoru suyu
  ağlıyorum bakıp içime
  ayılamayıp anlıyamıyorum bazen"
  
  yatak boş. oda boş...
  lanet olsun, açın şu güneşin önündeki perdeyi...
  
  "nokta konmuş, bitmiş
  en güzel hikayem..."