atuan mezarları

• okudukça karanlığa arha ile birlikte gömülüyor gibiyim. bitmesini hem istiyor hem de bitmesin istiyorum.
  
  ***spoiler***
  
  - fısıltıyla konuşuyordu, her insanın karanlıkta yaptığı gibi.
  
  - thar anlattıkça arha hatırladı, tıpkı ona anlatılan her şeyi hatırladığı gibi.
  
  - hissediyordu. karanlık el, kalbinin üzerindeki, ömür boyu süren hükmünü geri çekmişti. ama dağlarda olduğu gibi neşelenemiyordu. başını kollarına gömerek ağladı; yanakları tuzlu ve ıslaktı. işe yaramaz bir kötülüğe bağımlı geçirdiği, boşa harcanmış yıllarına ağladı. acı acı ağladı, çünkü özgürdü.
  öğrenmeye başladığı şey aslında özgürlüğün yüküydü. özgürlük ağır bir yüktür, ruhun yüklenmesi gereken büyük ve garip bir sorumluluk. kolay değildir. verilen bir armağan değil, yapılan bir seçimdir; bu seçim de zor bir seçim olabilir. yol, yukarıya, ışığa doğru çıkar; ama yüklü yolcu oraya hiçbir zaman varamayabilir.(syf: 148)