farkındalığı yüksek olan bireylerin yalnızlaşması

• bir lanetlenme biçimidir . ölmenin binbir yolundan birisidir .
• şimdi buralar hep “hmm yalnızım demek ki iq’um yüksek ondan” yalanına inanlarla dolacak. hatta başlamış bile.
• cehalet aptalik mutluluk. kesinlikle.
• farkındalık yavaş yavaş ölüme yakınlaşmaktır.
• depresyon aslında bir farkındalık bilinç düzeydir. farkındalık artıkça yalnızlık başlar ve sürü psikolojinsinden arınır insan.
• farkındalığı yüksek insan doğduğu andan itibaren kendini yalnız hissederek büyür. toplum içinde uzaydan gelmiş gibidir. bulunduğu yaşa gelene kadar acı çeker, incitilir, kırılır, üzülür ve an gelir "kendini suçlar neden böyleyim?" diye.
  
  empati kurma yeteneği en büyük kusurudur ki başına en büyük belalar da bu nedenle gelir. gün gelir kendini korumanın ve daha az üzülmenin tek yolunun insanlardan mümkün olabildiğince uzak durmak olduğunu farkeder. artık kendini suçlamaktan vazgeçer ve asla bir suçlu da aramaz.
  
  işte bu farkındalığın olgunluk aşamasıdır ve bu o kişinin farkındalıklarına kapak olur yani farkındalığın nirvanasıdır.
• doğayı duyabilen ve görebilen insan pekçok şeyin farkındadır ve yalnız değildir.
• beynininizi ödüllendirecek başka şeyler bulun arkadaşlar. şimarıklık yapmanız gereken vakti geçmiş olmanız gerek. farkındalık adı altında insanları "eziklemenin" kültürlü olmaya değil doğrudan kültür ile alakalısı var.
• yalnizlik burada insan icin pozitif bir durum olarak değerlendiriliyorsa sorun yok. negatif bir durum olarak degerlendiriliyorsa bunun literatürdeki adi (bkz: byron mutsuzlugu)
  
  bertrand russell’in 1930larda yayınlanan (bkz: mutlu olma sanati) kitabına bir goz atin derim.
  
  mutlu olmanin insanlara ve hayata olan ilginin yogunlugu ile ilgili olduğunu dusunur bertrand russell. acikcasi bu yaklasimi ben de oldukca gercekci buluyorum...
• yeni araştırma, insan dışındaki kuyruksuz maymunların da yaşlandıkça sosyalleşirken seçici davrandığını gösteriyor.
  link