hayatın anlamı

• neden kırılgan bir fiziki yapımız olduğunu çok düşünmüşümdür hep. koca evrende incecik bir atmosfer zarının kısıtlı bir bölümü dışında hayatta kalamamak, çok çabuk ölmek, bizim veye başkalarının en küçük hatasının telafisinin olmaması. bilim dünyası bile ileride insana, akvaryum dışında da hayatta kalabilecek, her darbede hemen ölmeyecek, daha dayanıklı bir vücut yapısı bulunmasının yollarını arıyor.
  
  sanırım hayatın anlamlı olabilmesi için böyle olmamız gerekiyor. bilgisayar oyunlarını izlerken neden böyle yaratıldığımıza bir cevap bulabildiğimi düşünüyorum. çünkü bir şansın daha olduğunu bilmek, o anki şansını kullanırken çok daha hoyrat ve umursamaz olmana sebep oluyor. o denemede başaramazsan bir sonrakinde başarırsın. o denemede yapman gerekeni yapamazsan bir sonrakinde yaparsın.
  
  bunu gerçek hayata uyarlasanıza. sosyal hayatınıza. onu bu denemende kırarsan bir sonraki denemende mutlu edebilirsin. çocuklarına karşı sorumluluğunu bu denemende yerine getiremezsen bir sonraki denemende yerine getirirsin. öfkene yenik düşüp zarar verdiklerine bir sonrakinde fayda sağlarsın.
  
  insan zaten bu haliyle bile çok hoyrat. bir de bu hayatın bir telafisi olsa, hep tekrar deneme şansı olsa ne kadar hoyrat olabileceğimizi düşünün. sosyal bir varlık olan insanlar yarın yokmuşçasına hoyrat olsalar, toplumsal yaşamın ne hale dönüşeceğini. ve çocukların böyle bir toplumda gözlerini açtıklarında kendilerini nasıl bir vahşi ormanda bulacaklarını.
  
  belki paralel evrenlerde her ihtimali yaşıyoruzdur ve her şeyin telafisi vardır. fakat eğer öyleyse arada perde olması ve diğerlerini görememek çok büyük bir nimet. hayatın anlamı, sanırım bu kadar kırılgan ve hassas bir denge içinde olmasıyla, hatalarımızın telafisinin olmamasıyla ancak sağlanabiliyor.