kitap okurken not almak

• bir kitaptan mümkün olan en iyi derecede faydalanmak için yapılan eylemdir.
  
  okurken satır aralarına notlar almadıkça; kitabın üst, alt ve yan boşluklarını verimli bir şekilde kullanmadıkça; hatta, kitap sonundaki boş sayfaları kendi düşüncelerinizle doldurmadıkça, üzgünüm, verimli bir okuma yapmış olmuyorsunuz.
  
  bu tıpkı şu soruya cevap vermek gibi bir şey: ''markete gidip çok sevdiğin o çikolatadan aldın ve onu market reyonundan evindeki dolaba 'aktardın' diyelim, dolabındaki çikolatayı tüketip kanına karıştırmadığın sürece gerçek anlamıyla çikolataya sahip olmuş olur musun?''
  
  evet dostlarım, size kitapları işaretlemenin onu sakat bırakmak değil, sevmek olduğunu anlatmaya çalışıyorum.
  
  entry'nin bu kısmında bir kitaba notlar almak neden okumanın ayrılmaz bir parçası olmalı onu söylemekte fayda var.
  
  ilk olarak, sizi uyanık tutar. bahsedilen uyanıklık ise sadece bilinç düzeyinde değil, tam anlamıyla uyanıklıktır...
  
  ikincisi, okumak aktif bir şekilde yapılıyorsa düşünmektir ve düşünmek de ancak kelimelerle mümkündür.
  
  ve, üçüncüsü, yazmak okurken aklınıza gelen ya da yazarın ifade ettiği düşünceleri hatırlamanıza yardımcı olur ve aynı zamanda yazarla sohbet etmektir...
  
  kitap okumanın tam da olması gerektiği şey işte budur: yazarla aranızda bir sohbet. muhtemelen konu hakkında sizden daha çok şey bilmektedir; doğal olarak ona uygun bir alçak gönüllülükle yaklaşmalısınız. ama kimseye, okurun sadece alıcı olması gerektiğini söyleme hakkını tanımayın. anlamak çift yönlü bir olaydır; öğrenmek boş bir kap olmak anlamına gelmez. öğrenen, kendisini ve öğretmeni sorgulamak zorundadır; öğretmenin ne demek istediğini anladığında, öğretmenle tartışması bile gerekir. o halde bir kitabı işaretlemek, kelimenin tam anlamıyla yazarla olan fikir farklılıklarınızın ya da birliklerinizin ifadesidir.
  
  ufaktan sona yaklaşırken, bahsetmekte fayda gördüğüm konulardan bir diğeri notları nasıl almamız gerektiği yönünde olacak...
  
  bir kitabı zekice ve verimli şekilde işaretlemek için çeşitli yöntemler vardır. satırların altını çizmek, anahtar kelimeleri daire içine almak, boşluklara not almak, ilgili paragrafa bir referans numarası verip sayfa altına bu numarayı tekrar yazarak kendi düşüncenizi yazmak gibi.
  
  nitekim, atatürk de kitaplarına bu gibi tekniklerle notlar alarak okuma yapmıştır.
  
  entry'nin başındaki görselde kubrick'in stephan king'in kitabını nasıl okuduğunu görebileceğiniz gibi, burada nabokov'un kafka'yı nasıl okuduğunu, burada ise jack kerouac'ın dostoyevski'yi nasıl okuduğunu görebilirsiniz.
  
  son olarak, benim yöntemimden bahsedeyim biraz. buradaki renkli boya kalemleri ile ''<'' ve ''>'' olmak üzere iki işaretleme yapıyorum ben kitaplarıma. bu işaretlerin renklerini ise üç sınıfa ayırıyorum: alıntıla, anahtar bilgi ve araştır...
  
  bir kitabı bitirdikten sonra sadece bu renk sınıflandırması çok kısa bir sürede hafızamı tazelememe yardımcı oluyor...
  
  tüm bunlara rağmen not almam gerektiğinde ise ortaya şöyle bir sonuç çıkıyor.
  
  the saturday review of literature isimli derginin 1941'de yayınladığı bir yazıdan alıntılar yaparak tamamladığım bu yazı, kitap okurken "kitaba" not almak üzerine aslında.
  
  elbette okuma yaparken deftere ya da boş bir kağıda not alan arkadaşlar da vardır, bunun hakkında yazmak ise onlara kalsın isterim.
• ebook okuyucu (moon+ reader kullanıyorum) ve evernote ikilisi ile müthiş pratik ve faydalı eylemdir.
  reader'ın kendisi ile daha da kolay not alabilirsiniz. not yazılımına ihtiyacınız yok.
  notlarınızı daha kolay bulmak; işlevsel hale getirmek vs. çok rahat.
  birkaç yıldır kitap okumada yeni bir evreye geçmiş oldum.
• tekrar döndüğünüzde ihtiyacınız olan bilgiye rahat ulaşmanızı sağlar.
  
  ben önemli detayları fosforlu kalemle çizerim, kavramlar için indeks oluştururum, notlarımı da kitap ölçüsüne göre kesilmiş not kağıtlarına alırım. kitabın üzerine yazmak pek tercih ettiğim bir yöntem değil. yeterli alan olmaması ve sadece ilgili sayfaya baktığında o notu görebiliyor olmam benim için bir dezavantaj. bu sebeple notlarımı ayrı bir kağıda alırım.
  
  indeks oluşturmayı bilmeyenler için kısaca bahsedeyim. önemli kavramları bir kağıda o kavramın geçtiği sayfayla birlikte yazma işlemine deniyor.
• kitabı yazıp çizemeyen biri olarak çok sayıda post it ile gerçekleştirdiğim eylem. ortaya şunlara benzer şeyler çıkıyor; 1, 2. sonuç olarak hem kullanışlı, hem benim içim rahat.
• genellikle kütüphaneden kitap okuduğum için ayrı küçük bir deftere alıyorum notlarımı ama kendi kitabımsa eğer okuduğum hiç çekinmeden yaparım. hatta çevirisini beğenmediğim cümleleri başka çevirilere bakıp düzeltirim, altını çizerim. hele bunlar edebi değil de, bir şey öğrenme amaçlı kitaplarsa hiç acımam.
  
  hiç dokunulmamış, okunmamış gibi kitaplar kitapçılarda zaten var. okunduğu belli olan kitaptan zarar gelmez.
• otobüste düz çizebilmek için yüksek konsantrasyon sağlamanız gereken eylem.
• ders kitabı, gelişim veya kişisel gelişim gibi öğretici anlatıma sahip ve öğretmeyi amaçlayan kitaplarda mantıklı bir eylem olsada okuduğun romanlarda, hikaye kitaplarında çokta gerekli olan bir eylem değildir bırakta kitabın zevkini çıkarayım
• ders kitapları dışında hiç bir zaman yapmadığım eylem.
  aklımda kalmasını istediğim şeylerden ziyade raslantısal olarak öğrendiğim bilgilere ya da durumlara daha çok önem veririm.
• ben kitaplara yazı yazamıyorum fakat alternatifim var. defter tutuyorum. her kitabın bölümü ayrı. cümleleri ve o konudaki fikirlerimi yazdıktan sonra cümlenin ve konunun hangi sayfada olduğunu da yazıyorum altına.
  
  aslında güzel olabilirdi üstüne not alarak okumak ama olmuyor işte, yapamıyorum.
  
  sırf bu yüzden karamazov kardeşler'den alıntı sayfalarca yazdığımı bilirim swh
  edit:imla
• hali hazırda var olan defter alma tutkuma en heybetlisinden bahanemdir bu benim..okurken "yahu nasıl yaptın da bu kelimeleri bir araya böyle muhteşem getirdin" diye sormak istediğim cümleler olunca hem altını çizerim hem notumu alırım.arada dönüp okuyunca o defteri en hislisinden bir geçmişe yolculuk yapıyor insan.