ölüm

• kaçınılmaz son.
  
  bugün biri mahallemizden, biri sosyal medyadan iki ölüm haberi aldım. ölenlerden birisi imam, öbürü emekli imam.
  birisi sabah namazına giderken husumetlisi tarafından pompalı tüfekle vurularak katlediliyor, diğeri cuma namazı için gittiği camide çocuklara şeker verdikten sonra yere yığılıyor. ikisi de aynı gün içinde ölüyor.
  
  ölüm kaçınılmaz son bunu en başta yazdım ama nasıl öldüğümüz -daha doğrusu öleceğimiz- bu dünyaya dair son deneyimimiz oluyor. dünya çok matah bir yer değil de yine de dünyaya dair son deneyimimizin sırtımızdan vurulmak olması çok acı. daha önce ölmedim tabii; belki de ölünce o deneyimin bir anlamı da kalmıyordur, dünyalıklar dünyada kalıyor malum ama ailemiz için çok önemli olsa gerek dünyaya dair son deneyimimiz. sevdiğimiz birisinin sırtından vurularak öldürülmesiyle ya da enkaz altında günlerce kaldıktan sonra ölmesiyle, çocuklara şeker verdikten sonra ölmesi ya da tabiri caizse eceliyle ölmesi arasında büyük bir fark olsa gerek.
  
  hepimiz öleceğiz, sevdiklerimizi kaybedeceğiz -hatta bazılarını kaybettik bile-. allah hayırlı ömür ve hayırlı ölüm versin.