• “hastane odasında yatanın çektiği acıyı bir tek o odada kalanlar anlar. bu acı maddi olarak tezahür etmez de en çok manevi olarak kendini gösterir. karşıdaki; köşeleri peseni tutmuş duvara bakar, kalırsın. günde birkaç kere gelen hemşire veya doktor bir kelime etsin diye can atarsın. için kararır da kararır. bir de buna sevdiklerinin hasreti eklenir ki en dayanılmazı odur. rüzgar estiği için duyduğun en ufak hışırtıda acaba geldi mi diye kapıya kilitlenirsin. kalbin gümlemeye, kabarıp coşmaya başlar. saniyeler geçtikçe anlarsın kimsenin gelmediğini..”
    alıntı.
hesabın var mı? giriş yap