karanlık duvarlar

• adil erdem bayazit'in 1959 yilinda maras'da yazdigi siirlerden biri.
  
  ı.
  
  önünü alamıyorum bu kör gidişlerin yollarda
  herkes bir yere gidiyor önünü alamıyorum
  çaresiz direniyorum bu dönüm noktalarında kimse
  elini uzatmıyor
  bir gürültülü yaşamağa gidiyor dünya boşalan
  bir deniz gibi
  bu sesler ormanında kaybolan bir çağ bu.
  nereye gitsem hep apartmanlar çıkıyor önüme
  alıp başımı duvarlara çarpıyor bu yollar
  gidip gelmelerim bu dar sokaklarda
  insanların koşup dolduğu bu dar yapılarda
  bir kısır döngüye girmek için bütün çabalar
  biz bunun için mi geldik.
  
  ıı.
  
  kara ağaç gibi bağlıyım katı bir çağ bu
  her şey bir makine düzenine gidiyor
  -- düzen diyorlar beni çağırıyorlar --
  ırmak yatağına sığınıyorum sınırlı bir çağ bu
  baktığımız her şeyde bir yalan kabuğu
  bir mercek düzenine bağlanıyor gözlerimiz.
  
  ııı.
  
  şu zaman çıkmazında alıp beni bir altmış yaşa
  bağlıyorsunuz
  doğmadan ölüme yöneldik gerisi yok diyenler var
  sınırlı yıl oyunlarına inananlar var
  sizin güveniniz bir güneş düzeninde
  ben mezarların karanlık çağına dayanıyorum
  bir ağacı büyütüyorum her yerimle
  bir ağacı uyguluyorum -- her şey bir ağaç düzeninde --
  yerde gökte ve her her yerde
  dallarında ben ağacın incecik köklerinde
  boğuluyorum -- bağlanıyorum --
  ben mezarların karanlık çağına dayanıyorum.
  
  ıv.
  
  şu dar odanın katı yalnızlığında
  ve her şeyin çıplaklığında
  durup bir pencereyi deniyorum
  gizliliğin dışına çıkıyorum
  araçların
  insanların
  şehrin ve meydanların ve kalabalığın ve herşeyin
  içimde yalnız ve yapraksız
  bir kavak ağacı büyüyor -- çıplak ve göğe doğru --
  ama küskün ama yalnız ama yapraksız ve uzun
  bir ağlama duvarı bu.
  yatak ve yorganın kuru yalnızlığında
  ve aklın dar yalnızlığında
  şehrin ve herşeyin
  ve kalabalığın yorgunluğunda
  saçların ve parmakların
  ve gözlerin ve gecenin bu bulanık çağında
  ve aynaların sığ görünümünde
  bunalıyorum.
  
  v.
  
  susmanın kalesine sığınıyorum
  önümde karanlıktan duvarlar
  sırtımda insan yüklü bir gök var.
  
  (bkz: erdem bayazıt)
• yedi güzel adam dizisinde okunmuştur:
  
  https://www.youtube.com/watch?v=dt42c-vbqtw