liselim

• her cengizcinin mutlaka gecirdigi bir evredir.bu kesim lise önlerinden gecerken depre$ip bütün cevre sakinlerini mermi manyagi yapar.
• seninle hergun omre bedeldi
  gonul dedigimde bagimdin benim
  unutmak mumkum mu liselim seni
  hayatim varligim canimdin benim
  
  seninle bir kalem bir kagit gibi
  seninle bir defter bir kitap gibi
  birlikte yazmistik kaderimizi
  ilk askim sevgilim liselim benim
  
  simdi bir nerede bir liseli gorsem
  ne zaman okulun yanindan gecsem
  kalbim kahir olur gozlerim nem
  ilk askim ilk sevgilim liselim benim
  
  seninle bir kalem bir kagit gibi
  seninle bir defter bir kitap gibi
  birlikte yazmistik kaderimizi
  ilk askim sevgilim liselim benim
  
  (bkz: cengiz kurtoglu)
• mouseumun arkasında yazan zımbırtı. :)
• (bkz: minibus yazilari)
• ben de liselilerle takılıyorum ama bunda bi sorun yok. ne de olsa sınıf arada$ım.
• armageddam
• liselim liselim bana abi deme...
  isimli bir şarkı besteleyerek onlara yönelik aşk duygusunu sanatsal boyuta taşıdığım kişiler.
• lise yıllarında sağlıklı ilişki yaşayamamış insanların saplantısı
• cogu insanin yetiskinlerin bile mutlaka birkez hayallerini suslemis ve liseli kelimesi denildiginde akla ilk pileli etek diz altina kadar beyaz corap ve tokali duzgun saclar gelen olgu.
• bakın ümit besen'in de çok güzel bir "liselim" şarkısı vardır. ümit yüzüne, gözüne yerleşmiş acı dolu bakışlarını sevdiğim, bugün hisler aleminin gerçekten de onurlu bir insanıdır.
  sevdiği bir liseli vardır, yağmurlu akşamlarda okuldan eve dönüşleri beraber yaşamışlardır. ama gönüldür bu, gün gelmiş liseli kız bu romansı başkasıyla yaşamayı tercih etmiştir. ümit ise bunu büyük bir olgunlukla karşılamış, içinde kin, nefret, öfke biriktirmemiş, kabulleniş had safhada yine mutluluklar dilemektedir. onun olayı hep kendi egosunu silip kardeşçe mutluluklar dilemektir zaten (bkz: nikah masası). bununla beraber liselisini unutmamış, aşkının hatırasını toptan silmemiştir; her yağmurlu akşamda mazoşist bir hüzünle kendini aynı yollara vurmaktadır. ben de böyle üçüncü sınıf duygusallıklardan hoşlanan bir yapının insanıyım, evet. ama siz de dinleyin, valla çok güzel.
  
  hatırladın mı, eskiden
  geçmişteki günlerde
  akşamları beklerdim
  sen okuldan dönerken
  
  elele yürürdük
  evinizin yolunda
  şarkılar fısıldardın
  gülümseyerek bana
  
  bitmesin derdik bu yol
  yağmurda ıslanırken
  geceler bile gündüzdü
  ikimiz beraberken
  
  fakat aylardan sonra
  bir gün sana koşarken
  yalnız değildin o yolda
  sana uzakten bakarken
  
  şarkılar söylüyordun
  yine sen gülümseyerek
  gözgöze geldik ama
  sarıldın gittin ona
  
  mutluluklar benden sana
  beraber olmasak da
  her yağmurlu akşamda
  yürürüm aynı yolda
  
  mutluluklar benden sana
  başkasının olsan da
  hayalinle yürürüm
  evinizin yolunda
  
  mutluluklar benden sana
  başkasının olsan da
  artık yalnız yürürüm
  evinizin yolunda
  
  mutluluklar benden sana
  beraber olmasak da
  sallanarak yürürüm (sallanma kısmı biraz zırva olmuş tabii)
  artık kendi yolumda
  
  dostlar, bu şarkının adının okul yolunda olduğunu herhal bilmiyormuşum ki o dönem, buraya boca edivermişim tüm diyeceklerimi. şarkıdaki "liselim" tadının ve çağrışımlarının hatırına entryi bu başlığın altında muhafaza etmeye devam ediyor, filhakika onca zamanın ardından beni bu yanlışıma uyandıran dopermen'e teşekkürlerimi sunuyorum.