piyero

• italyan komedi tiplerinden fransiz tiyatrosuna ondan sonrada pandomime gecen tip. italyan komedisindeki pedrolino tipi fransiz tiyatrosunda piyero olarak geçer.kalin kafali ve saf usak tipi olarak dogan piyero bir süre sonra napolili palyaco oldu. panayir tiyatrolarinda sarki soyleyen ve konusan piyero'yu dilsiz piyero izledi.
• fransız tiyatrosunda,italyan halk tiyatrosunun etkisi ile ortaya çıkmış, kambur, yalnızlık çeken, hep hüzünlü, onun için de kolayca kötülük yapıp başkalarını üzen trajikomik tip.
• "piyero tipi (pierrot), olasılıkla böyle.bir gelişmenin sonucunda, 1545 yılında padua komedi tiyatrolarında ortaya çıkmıştır. 1570 yıllarından sonra, italyan komedi tiyatro grubu, rönesans dönemi toplumsal çarpıklıklarını, moral sapmalarını, ikiyüzlülükleri anlatabilmek için ağızlarını ve burunlarını açık bırakan, buna karşın yüzlerinin üst yarısını kapatan deri maskeler kullanarak piyero tipini geliştirmiştir. (...) sonraki yıllarda, gino severini, 1924 yılında bir seri çalışmasıyla, bu müzisyen tiplerini resimlemiştir. (...) italyan tiyatro gruplarının paris'te oynamaya başlamalarından sonra piyero tipi dünya ölçeğinde ünlenmiştir. bu arada antoine watteau (1684-1721), piyero tipinin en güzel ve anlamlı anlatımını yaparak bu tipi dünya ölçeğinde ölümsüzleştirmiştir. piyero, burada, toplumsallaşamayan, toplumun kenarından toplumu seyreden, istese de -artık- bu kalabalığın içine giremeyen, görevi -rolü- bitmiş, kenara itilmiş/atılmış bir sanatkar, aydın, insan durumundadır... hüzünlü, güvensiz, ikircimli, güçsüz, tükenmiş ama her şeye karşın gene de ayakta durmaya çalışan, "garip bir insan" tipidir... (...) bu bağlamda, honore de balzac, gerard de nerval, george sand, charles baudelaire ve özellikle de honore daumier, öncelikle anımsanan sanatkarlardır." serol teber - melankoli normal bir anomali
  
  (bkz: pierrot), pierrot lunaire