hesabın var mı? giriş yap

  • yanlış oldugunu ben de kabul ediyorum.

    padisah kovulmamış, aksine ardına bakmadan kaçmıştır.

  • göğsümüzü kabartan bir olay.
    peki kim bu pilot? nasıl oluyor da hem siyahi hem türk oluyor? hızlıca bir tanıyalım.

    adı ahmet ali çelikten. soyadı kanunundan önce halk arasında arap ahmet olarak biliniyor. 1883 izmir doğumlu. o zamanlar nüfus kayıtları pek düzgün olmadığından kökeni net değil ama iddialara göre büyükannesi istanbul'da köle olarak satılan bir nijeryalı. annesi zenciye emine hanım ve babası ali bey de afrika asıllı birer türk.

    ahmet ali çelikten aslında denizci olmak istiyor. bu amaçla haddehane mektebi'ni bitirerek üsteğmen ünvanını alıyor. sonrasında yeşilköy deniz tayyare mektebi'nde eğitimine devam ediyor. ancak bu sırada birinci dünya savaşı yaklaşmakta. osmanlı devleti askeri havacılığın gerekliliğinin farkına vararak pilot yetiştirmek için atılımda bulunuyor. yetiştirilmek üzere fransa'ya gruplar halinde gönderilecek adaylardan biri olarak seçilen çelikten böylece pilotluğa geçiş yapmış oluyor. 1916 yılında mezun olup ilk uçuşunu yaptığında farkında olmasa da dünyanın ilk siyahi pilotu ünvanını alıyor.

    görsel

    birinci dünya savaşına katılan "siyahi" pilotların sayısı oldukça az. üstelik o dönemde ırkçılığa maruz kalıyorlar. öyle ki afro-amerikan bir pilot olan eugene jacques bullard'ın abd ordusunda pilotluk yapmasına izin verilmiyor. bu yüzden bullard birinci dünya savaşına fransa filosunda katılıyor. ancak ilk uçuşunu 1917'de yapması nedeniyle ilk siyahi pilot olma şansını yitiriyor.

    ahmet ali çelikten uzun bir süre orduya hizmet edip 1949 yılında emekliye ayrılıyor ve 1969'da yaşamını yitiriyor. ailesindeki birçok kişi onu örnek alarak açtığı yolda ilerliyor ve meslek olarak havacılığı seçiyor.

    ailesiyle fotoğrafı

    oldukça renkli bir yaşam öyküsü ile hafızalarda yer eden bir isim. türk olmasıyla gurur duyuyor, ordumuza yaptığı hizmetleri için kendisini minnetle anıyoruz.

  • açılın, en iyi mayonez tarifini vermeye geldim.
    gordon ramsey'den tutun, jamie oliver'a, global master chef yarışmalarından, türk şeflerin videolarına kadar geniş bir araştırma yaptım, defalarca denedim, yanıldım ve en sonunda o kapkalın kıvamlı ve tadına doyamayacağınız mayonezin sırrını sizlerle paylaşmaya geldim.

    hazırsanız başlıyoruz...

    öncelikle mayonezimizin mükemmel olması için insan elinin hiç ulaşamayacağı hızlara ulaşan blender denen aleti kullanacağız. mixer değil yalnız blender. burası önemli. çünkü blender yumurta yağ ve havayı mixer'den daha güzel bağlıyor.

    malzemeler:
    3 yumurta sarısı
    1 tatlı kaşığı hardal
    1 çay bardağı sızma zeytinyağı
    1 kaşık limon suyu
    1 kaşık üzüm sirkesi
    1 tutam tuz
    taze çekilmiş karabiber

    öncelikle 3 yumurta sarısını ve 1 tatlı kaşığı hardalı blender'a koyuyoruz. (linkte verdiğim video'da yumurtayı akıyla koyuyor ve tüm malzemeleri aynı anda ekliyor. benim tarifim böyle değil sadece sarıyı koyuyorum. sadece sarının kullanıldığı durumda sirkeyi, hardalı ve yağı aynı anda ekleyip çalıştırınca kıvam tutmuyor. akını işin içine koyunca bu şekilde bile kıvamı hızlı tutuyor ama tadı o kadar lezzetli olmuyor. tercih sizin.)

    blender'ı 5 saniye en yüksek güçte çalıştırıyoruz. daha sonra kapağını açıp içine iki üç yemek kaşığı zeytinyağı koyup kapağı kapatıp 10-15 saniye kesintisiz çalıştırıyoruz.
    bu işlemi çay bardağındaki zeytinyağı tamamen bitene kadar tekrarlıyoruz. unutmayın blender en yüksek hızda olacak! bir süre sonra mayoneziniz kıvamını almaya başlayacak, o aşamalarda kapağı açtıkça yeniden yağ koymadan önce kaşıkla bir iki karıştırın sonra koyun yağı.
    kıvam tutmaya başladıkça her seferinde koyduğunuz zeytinyağı miktarını arttırabilirsiniz.

    en son olarak ise limon suyunu, sirkeyi, tuzu ve karabiberi ekleyip blenderı tekrardan 15-20 saniye kadar açık tutun.

    mayoneziniz hazır, afiyet olsun.

    not: 1 çay bardağı zeytin yağı dedim ama siz daha fazla kullanabilirsiniz. ben az yağlı olmasını yerken gönül rahatlığı olması açısından tercih ettim, tadı da baya hafif oluyor ekmeğin üstüne sürüp sürüp yiyorum.

    kamu spotu: zeytinyağı; ayçiçek yağı, mısır özü yağı vb. ile kıyas kabul etmeyecek derecede sağlıklıdır ve yanma derecesi onlardan yüksek olduğundan en güzel ve sağlıklı kızartmalar da zeytinyağı ile yapılır. “zeytinyağı ile kızartma yapılmaz” ülkemizde geçmiş yıllarda uygulanan zeytinyağını itibarsızlaştırma politikası yüzünden ortaya çıkmış yanlış bir bilgidir. mayonezde de ayçiçek yağı vs kullanmayın, zeytinyağından şaşmayın. sevgiler...

  • asıl adı bu olmalıymış hani şarkının, zerdaliler yerine.
    ne çok dinlerdik seninle bu canım şarkıyı. sen orda ben burda.
    bundan sonra ilk kim diyecek "gel" diye bilemiyorum. belki de olmayacak artık bu şarkı. kimse çağırmayacak birbirini.
    çünkü ben seni üzdüm, çok yordum. en kötüsü de bu, asıl üzüldüğüm bu. sende ben kendimi vurdum.

    "anlardım aklından geçenleri
    sustukça konuştuk sanki
    sevdaymış meğer o içimizde
    yıllardır uyuyan deli
    sessizlik sensin geceleri"

    aramızda ince bir iplik vardı sanki. önce beni sana bağladı. öyle ki kalbine, düşüncene giden yolu bilirdim. sen söylemeden bilirdim bir sürü şeyi, hissederdim. zamanla o ince iplik senin de kalbine dolandı, bana doğru yol oldu. bir zaman geldi ki sen de hissetmeye başladın benim aklımdan geçenleri. susarken üstelik, bir kelime bile etmemişken, o susuş sonlarını "öyle işte" diye bitirdiğimizde, anlardık aklımızdan geçenleri.

    arada uzaklıklar varken ve elimizde sadece kelimelerle birbirimize ulaşmak varken o susuşlar kıymetliydi. hele bir mektuba şöyle başlamıştın ya sen, benim içim erimişti okurken; "ne yazacağımı bilmiyorum, yanında susmaya geldim. öyle." sen burada olsaydın, ya da ben orada, velhasıl karşı be karşı olsaydık konuşmaya hacet yoktu zaten. öyle bakardım sana uzun uzun. arada ellerimle yüzümü kapatırdım belki, utanırdım biraz işte, ne var. hem güneşe o kadar uzun süre bakılmaz...konuştuğumda da çok konuşurdum bak, konuşmam gereken, söylemem gerekenin dışında ne varsa onu konuşurdum; heyecandan, korkudan, sevgiden...

    seninle aynı şehirde yaşamadım, sana bir caddede rastlamadım mesela, eğer rastlasaydım mutlaka tanırdım seni. belki bu yüzdendir insanların yanımdan, içimden geçip gitmesi, benim onları bile görmeden yürümeye devam etmem. ne zormuş şu uzaklıklar, ah ne zormuş başka başka şehirlerde emanet gibi yaşamak. şarkılara, kelimelere, mektuplara tutunarak bir sevgiyi yudumlamaya çalışmak ne zormuş.

    konuşurken ellerin, kolların nasıl hareket eder, kızınca nasıl çatılır kaşların, gülünce nice haller alır güzel yüzünün coğrafyası? daha ben bunları bilmez görmezken nasıl da bu kadar yandım ahh... o kırmızı iplik var ya hani, beni ruhuna ulaştıran, seni bana getiren o bağ; ruhunu sevmişim demek ki, ruhunla ışımış üstüm başım.

    sen kiminle istersen yürü yaşadığın şehirde. görebildiğini, dokunabildiğini, yanında olabileni sev istersen.
    ama bak bu kadar kahve içmişiz. hiç mi hatırı yok?
    ben ipin öbür ucundayım. birazcık çeksen anlarım orda olduğunu, coşar, taşar, ışırım yine.
    içimdeki mavi kuş yine şarkılar söylemeye başlar, büzüşüp bir kenarında oturmaz kalbimin kafesinde.

    dedim ya, ben ipin öbür ucundayım.
    fincana kahve koydum gel de bana lütfen.
    sadece bu. sonra git istediğin yere.

    bilsen ne çok şey aslında bu.

  • ilkokuldayken sirf geyik olsun diye cop kutusunun yanina seninle kalem ucu acmaya gelen arkadasin asla hayatindan cikartilmamasi gerektigi.