mitosların uygarlaşma ve insanlaşma süreci

• bana çok da anlamlı gelmeyen bir kavram. mitos sonuçta insana aittir. tam da insandan doğmuştur. mitoslarıyla birlikte yaşayan insan için mitoslar yoktu , bir başka döneme , in illo tempore (bkz: mircea eliade) varlolan ama yenilenen gerçeklikler vardı. ve bu gerçeklikler de tam da varolan evreni ve ortaya çıkartılan insanı anlaıyordu. mitoslar aynı zamanda insanın varolma ve erginlenme macerasıydı. (bkz: joseph campbell) bu bağlamda mitosların insanlaşma süreci zaten anlamsızlaşmaktadır. uygarlık ise insanın neolitik üretim biçiminden sonra yarattığı bir üstyapı kurmudur. neye göre uygarlıktır. civilisation sözcüğüne bakarsak şehir ile alakalıdır uygarlık. arapçada da medine-medeni-medeniyet gibi) sanki son ulaşılan nokta şehir olmalıymış gibi , ama neolitikten uzanan kültürde de tam böyledir. mitlerin şehir mitlerine, devlet mitlerine kamusal alana gelmesi midir ki uygarlaşma...
  religio ise mitosların bir aşaması değildir. tamamen farklıdır. religio başta mitlerin yüklendiği hiç bir anlamı yüklenmemiştir. zamana ve mekana aittir. mitoslar ise evrene... ve yaradılışa...büyüden de farklıdır. carmen bonum ya da malum derken kullandığımız sözcük de carmen'dir. aslı sözdür tınıdır. isimle ve varolan ile ilintilidir. yine mitosdan farklıdır. religio'nuın kökünden farklıdır.
  eğer bugün insnalaşamıyorsak ya da erginleşemiyorsak asında mitosları kaybettiğimizdendir. artık in illo tempore olanlardan çok güncel olanlarla ilgilendiğimizdendir. lineer zamanda zamanın gerisine bakmadığımızdandır.