galatasaray taraftarının yaşadığı en büyük travma

• kendimi bildim bileli sarı kırmızılı renklere gönül vermiş biri olarak, kısa boylu ortasaha oyuncusunun rakibe gitmesi ilk sıradadır benim için. içimizden çıktığına şahit oduğumuz, galatasaray'ın çocuğu idi.yanlış hatırlamıyorsam newcastle utd'da oynarken malum transfer haberi çıkmıştı, önemsemedim bile basın yalan yazıyordu.. rakip forması ile fotoğrafı servis edilince elim titredi amk, nasıl olur bu dedim.. zor oldu ama zaman ilerledikçe bu sevgiden pek bi eser kalmadı.
  
  4 yıl üst üste şampiyonluk, tsyd kupaları, türkiye kupaları üzerine uefa, onun üzerine de süper kupa'yı kazanmış, kazanmanın aşırı sıradan olduğu bi dönemim hemen arkasından gelen 6-0lık hezimet.. sağlam travmaydı.
  
  travma deyince unutamadığım bir şey daha var; bir zaman nasıl olduysa galatasaray'ım lig yarışından kopmuş, dağılmış, evde yayıncı kuruluş^* decoderinin yüzüne bile bakmıyoruz neredeyse. babam dedi eniştenler gelecek akşam dışarı çıkma evde otur maç izleri beraber. eniştemde rakip takım taraftarı ve son hafta maçı.. yani^* evde takılıp fener nasıl şampiyonluk kupasını kaldıracak izleyeceğiz hep beraber. neyse maçlar oynanıyor filan pek bakmıyorum doğru dürüst ama zaman geçiyor fener'de sıkıntı var, olmuyor, atamıyorlar. e artık anladınız fenerbahçeliler hariç herkes bursa'lı o akşam ama vallahi benim ümidim yoktu. dakikalar geçiyor maç bitmek üzere fener hala atamıyor. olur filan diyoruz kazanmak kadar kaybetmek, kazanamamak da var hepimiz normaliz, eniştem hafif üzgün, normal.. o anons geldi (bkz: bursadan gol haberi mi var) yıkıldım ben, eniştemin içinden bi ejderha çıktı amk nasıl bağırıyor.. az sonra bitiş düdüğü çaldı kadıköy yıkılıyor, eniştemin ağzı harbi kulaklarında.. peder olmadık bi hareketle bi üst kanala geçti bursanın maçı var son hafta ya aynı saatte. baktık hep beraber, eniştem zıpladı ''lan bu gerizekalılar neden seviniyor'' dedi. birazdan anladık neden sevindiklerini... eniştem çöktü amk, kekelemeye başladı. travma demişken bunu unutamam.^*