telkin

• "...gece yarısı karlı bir tarlada oturduğunu hayal et. hala kar yağıyor. uzakta karanlık çam ağaçları var. etrafı sisli bir ışık aydınlatıyor. uçsuz bucaksız karlı bir boşluk. tüm dünyanın buradan oluştuğunu farkediyorsun. kimse yok, derinden bir kilise ilahisi geliyor. üşüyorsun. o sırada yaklaşan birini farkediyorsun. yavaş yavaş yaklaşıyor. sonunda yanına geliyor, yaşlı gözlerinle ona bakıyorsun. o an orada olmasını isteyeceğin tek kişi. yanına oturuyor ve elini omzuna attıktan sonra seni kendine yaslıyor. beraber uzaktaki çam ağaçlarını izliyorsunuz. bir gün oraya gitmek istediğini düşünüyorsun. ama çok uzak geliyor her seferinde. üzerinize kar yağarken dakikalarca huzurlu karanlığı izliyorsunuz. tüm dünya boş sessiz ve soğuk geliyor. ona daha çok sokuluyorsun. garip bir şekilde, buz gibi olduğunu hissediyorsun. yanında duran kayaya yaslandığını farkedip hayalkırıklığı ile doğruluyorsun. o an nasıl hissettiğini unutma. ben seni bir gün tekrar yanıma alana kadar hep öyle hissedeceksin. hep o anın etkisini içinde hissedeceksin. en sıcak yaz günlerinde bile ruhunun üşüdüğünü hissedeceksin. şimdi ben 3e kadar sayıp elimi çırptığımda kendine geleceksin. 1, 2, 3..."