soyaçekim

• bir insanın başına gelebilecek en kötü şey, evladına ettiği bedduanın tutmasını neşveli kahkahalarla kutlayan ana-babaya sahip olmak olabilir mi?
  
  "allaaah sana da senin gibi bir evlat versin inşallaaa"
  
  ergenliğimde edilen bu bedduayı aminlerle karşılamış, allah bana işalla benim gibi evlat verir de analık babalık nasıl oluyormuş siz de görürsünüz demiştim.
  
  kabul olan benim duam mı, onların bedduası mı bilemiyorum lakin değerli karmacılar, bedduaseverler ve anababaahıtutarcılar, aynı benim gibi bir evladım var. bu da yetmemiş, bizzat kendimi doğurmuşum. insanın kendini doğurması da çok ürkütücü değil mi? al işte evrenin simülasyon olduğunun kanıtı bu.
  
  laf sokarken duyduğu haz, memnuniyetsizliğini ifade ederkenki özgüveni, hazırcevaplılğıyla ortamı gerdikten sonraki huzuru, içime atıp kendimi üzeceğime söyleyeyim de o üzülsün hayat felsefesi, eleştiri kabul etmeyen vakur duruşu... aynı ben ya.
  
  annemle babam ise sanki yorucu bi iş gününden sonra mesaiyi bitirip eve gelmiş, tvnin karşısına geçmiş, kendi sıkıntılarını unutup da ağır ağlak dizilerdeki dramlara empati yapar bir samimiyetsizlikle vah vah vah tüh tüh tühler, yer yer kahkahalara izliyorlar hayatımı.
  
  babam: bak bak ne diyo annesine görüyor musun?
  annem: aynı ya aynıııı.
  babam: bu bi de daha üst model. daha gözü açık.
  annem: ergenliği var dahaa ayyy.
  
  yine ne varsa analarımızda var. gözümü kocaman açıp onları dinlerken anam kıyamadı.
  annem: yani zekası falan aynı sen ya. iradesi, aklı, çalışkanlığı çok benziyo sana.
  babam: oo çok zeki ya maşşaalaah keh keh keh
  annem: konuşması falan sen gibi, bu yaşta böyle konuşan kaç çocuk var?
  babam: tabi tabi bi laf söylüyor altından kalkmak 3 gün sürüyor aynı sen ahahahaha
  annem: neyse ya bahtı açık olsun.
  babam: evet evet allah sabrını veriyor. yaşadık biz hep bunları. dert etme yıh yıh yıh
  sözkonusu çocuk: eee anne ne demişler ne ekersen onu biçersin.