yunan

• zamanında osmanlılar moğollara yenilmiş, almanlar ruslara. kızılderililer ingilizler, ondan daha önce de ispanyollar tarafından soykırıma uğramış, hollandalılar afrikalıları sömürmüş, yunanlılar da zaman zaman çevrelerindeki toplumları sömürmüşler.. dolayısıyla hiçbir halk sütten çıkmış ak kaşık değil ve aynı zamanda hiçbir halk birileri ile savaşıp yendiği için üstün veya kahraman da değil. uygarlik tarihi bu acidan "kuyruk acisi" kavramina pek acik degil.
  
  bu kahramanlık hikayeleri toplumları gaza getirmek için gereklidir, yararlıdır ve o yüzden zamanında anlamlıdırlar. ama şu an masaldan ibarettirler. savaş savaştır, birilerinin yenilmesi gerekiyor ama öte yandan yenmek veya yenilmek sadece savaş gücünün üstün olmasını gerektirir, bir toplumun diğerinden daha yüce veya aşağı olmasini değil.
  
  yunanlılarla türkler arasındaki sorunlar yapaydır ve var olmaları birilerinin işine gelmektedir, birilerinin bu sorunlardan çıkarı vardır, unutmayın ki şu an can ciğer kuzu sarması olduğumuz ülkeler önerdi yunanlılara anadolu'yu, onlar cesaret verdiler. sırplara da önerdiler ama kısmet yunanlılaraymış, tokadı onlar yediler ama bu başka bir toplum da olabilirdi.
  
  ama ayni yunanistan'in devlet baskani venizelos savas sonrasinda ataturk'u "barisi tesis ettigi" icin, nobel baris odulune aday gostermeyi de bildi. ve yine ayni yunanistan icin ikinci dunya savasinda turk halki kendisi fakirlik icerisinde kivranirken disinden artirdigi yiyecekleri yardim olarak gonderdi, yunanistan'in isgal edilmesini onlemek icin savas riskine girdi.
  
  özetle, bir savaş yüzünden bir halka düşmanlık beslemek abesle iştigaldir, toplumu oluşturan bireyler teker teker çok zeki olabilirler ama bireylerin oluşturduğu toplum her zaman aptaldır, aptal hareket eder.