yaran fıkralar

• ikisinin de karnı aç olan, bir aslan’la bir tilki birlikte ava çıkmışlar.
  çayırlıkta sakin sakin otlayan bir eşek görmüşler,
  tam dişlerine göre...
  aslan eşeğin baş tarafına geçmiş, tilki arka tarafına…
  bunun üzerine otlamaya biraz ara veren eşek:
  - "anladım beyler", demiş, "beni yiyeceksiniz. ama beni yerseniz padişah’la başınız derde girer."
  - "niyeymiş o?" diye sormuş aslan...
  - ben “padişah’tan fermanlı eşek”im de ondan.
  - hadi canım, demiş aslan. hani fermanın nerde?
  - "arka sağ ayağımın altındaki nala kazılı vaziyette", demiş eşek.
  aslan uzaktan tilki’ye işaret ederek:
  - "okuyuver lan şunu, demiş, bakalım doğru muymuş?"
  tilki uyanık...
  - "valla benim okumam yazmam yok", demiş.
  - "iyi lan, iyi" demiş aslan öfkeyle, çekil kenara, ben kendim okurum.
  tabii aslan, eşeğin arka ayağındaki fermanı okumaya çalışırken, eşek öyle bir çifte patlatmış ki...
  aslan 10 metre geriye savrulmuş, bütün kemikleri kırılmış.
  bunun üzerine, eşekle tek başına baş edemeyeceğini bilen
  tilki hızla uzaklaşırken kendi kendine söyleniyormuş:
  *ulan bu devirde okumak da başa belâ...*
  
  edit: debe için teşekkür ederim...