degmesin yagli boya

• sırtım kapıya dönük oturuyordum. bir anda yabancı bir sesin keçiören aksanlı türkçesiyle "aminatorazatan?" dediğini duydum, kanım çekildi, bürosite çivilendim. ofiste benden başka kimse yoktu. beni tanıdılar siz gaçın yoldaşlar diyemedim, onun yerine kapıya dönüp kibarca "pardon?" dedim.
  
  oydu... her gördüğümde "bana bişi gelmiş mi?" diye darladığım kargocu çocuktu. her seferinde sen kimdin lan ifadesiyle bakar, tanımadığım o adları yanımda çır.. öhmm.. tanımadığım bi ton insanın adını soyadını okur, "bu kadar" der, ben de "he, ii bana bişi gelmemiş" diyip yanından uzarım.
  "nebahat hanım siz misiniz?" dedi, "eveeet!! evööött!!" diye yerimden fırladım. halbuki benim adım nebahat değil, sonradan aklıma geldi. ay yok, o ben değilim yanlış anlamışım dedim, bozuntuya vermeden. he o zaman biiiip (hayır adım biiiip değil, tv'de filan küfürlü şeyleri sansürlemek için öttürülen sesten ötcek burda-sansüre hayır!) hanım kim dedi. "aha!", dedim "benim o işte". sonunda gelmişti. kargocu çocuk değil lan, nağpiyim o sıskayı, beklediğim paket gelmişti.
  "muradına erdin mi len ezik karı? geldi işte sonunda sana da bişi." der gibi yüzüme baktı, gözlerime, ama senin gibi değil. anladım ki hiç kimse... ya ooooff... paketi aldığıma dair imzayı attım, hadi saol saol dedim yolladım bunu...
  
  gönderen: degmesin yagli boya alıcı: aminotriazoltiyon yazıyordu paketin üstünde. itinayla açtım laylon poşeti, delicemesine gülüyordum bu arada. paketin içinden çıkanları masama dizdikçe şirazeden çıkmış şekilde gülüyordum, histeri krizindeki hülya koçyiğit gibi gülüyordum. allahtan ofis hala boştu, rahat rahat anıra da biliyordum. ara: anıra da bilmek.
  
  galbimin güllü fıstıklı lokumu, bana tamm benlik ciciler yollamış. galbimi kıranlar olursa yabıştıriyim diye bayandan az kullanılmış çok temiz pritt yollamış, yabışkan tutmazsa dikerim diye iğne-gökkuşağından iplik yollamış, hiçbiri dutmazsa eeehh sikerim diyip pıtlatırım da şıtrezimi atarım diye pıtlayan laylon yollamış. mektub yazmış lan allaam 15 yıldır el yazısı görmedim ben, aklım çıkçak sandım. mütiş bişi, ekstrem bi duygu.
  
  evet böyle bi sevgi kelebeği, böyle bi erken dönem ece erken tineycliği hakim üzerimde. bu tineycır görüntüsünü 'imren aykut ciddiyeti' üzerinde düşünün bi... hee, işte öyle anlamsız bi döpiyes gibiyim şu anda. allaaam üzerinde nazar boncuklu kelebekler olan bi döpiyesin koşarak size yaklaşmakta olduğunu düşünün bi... işte dyb bu yüzden çok zor durumda, empati kurun. yemelik bir insan kendisi. zor durumda, evet. seviyorum onu, ama arkadaşça.
  
  entrynin tamamını okumaya üşenenler için: katil kargocu çocukmuş :/