oğuzname

• oğuz boran'a ait oldukça manidar bir deyiş:
  
  toprağa bir çaput ile dönersin
  dünya hatır kırmaya değer değil
  tutar isen bir dost, bir yar edin
  cihan sana da kalır değil
  
  büyük konuşma hiçbir zaman
  düşmez, kalkmaz kimse değil
  bir diken yarasına deme aman
  dertsiz olmayan can var değil
  
  kendinden başkasını beğenmez cahil
  huri, melekte hata bulmaz değil
  nice vardır diline sahip olmayan
  dost hatrı bir gün yıkılmaz değil
  
  özge olur aşık gönlü
  alır isen dinle sözümü
  küçümseme sakın damlayı
  derya damlasız olur değil
  
  çoktur cihana boşa gelenler
  ne oldum delisi görmemişler
  parayı her şeyden üstün bilenler
  toprak altında para lazım değil
  
  asalet insanın özünde olur
  saf ipekte, süste değil
  kendin bilen çul da giyse
  o çul ona atlas olmaz değil
  
  hiç kimseye muhtaç olmam deme
  can cana muhtaç olmaz değil
  dünyaya zulüm çektiren firavun
  topal sineğe yenik düşmez değil
  
  nice mertlikten, onurdan bahsedenler
  saman altından su yürütmez değil
  bu sözden alınıp kendine pay biçen
  kalleşliği efendilikle gizlemez değil
  
  çoğu insan doğru sözü sevmez
  ama doğru özde değişmez
  herkes payına düşeni alır
  er, boş laf; gâfil, öğüt istemez
  
  bir zaman sana yüksekten bakan
  gün gelir kapına düşmez değil
  engin olmak yakışır gönle
  kimse ettiğiyle kalır değil
  
  sersefil gitti kibirli karûn
  zenginlik; mal, mülk, parayla değil
  gönülde yatar en büyük servet
  ama her göz onu görür değil
  
  hep ben, tek ben, hep bana diyenleri
  yoksulları ezen şerefsizleri
  toplayıp bir kefeye koysan hepsini
  bir karıncanın yüreği eder değil
  
  anadan, atadan budur gördüğümüz
  bir üzüm tanesini kırka böldüğümüz
  sözümüz ne ise o dur özümüz
  der, bitirir sözünü oğuz.