olsun

• tahammül eşiğini yeniden farkettiren şarkı.
  ilk gençlik yılları ergenliğin de etkisiyle yaşadıklarına çok üzülür insan. "bühühhhüü hep benim başıma geliyor, ben bunu hakedecek ne yaptım, dünya kötü, insanlar kötü..."
  20'li yaşların başı ise değişim noktasıdır; "olsun, bu da böyle olsun ne yapayım, vardır bir sebebi" demeyi öğrenmeye başlar. öğrenir de kısmen. bir süre böyle idare edebilir hatta. büyüdüğünü sanmakla veya "hala eskiye dönebilirim" yanılgısıyla açıklanabilir bu.
  ama bir süre sonra, bu "olsun" ların bilinmeyen bir yerde kümelendiğini ve artık yanlarına daha fazlasını istemediklerini üzerine çökmeye başlayan ağırlıktan anlar.
  ve "olsun" demek de zordur artık...
  çocukluk düşlerimiz yok artık...