olsun

• uzun zaman sonra cocuklugumun gectigi evdeydim son uc haftadir. bu gece son gecem.
  
  buralar hep ayni, gidenler disinda. cocuklugumun guzel insanlari bir bir terketmis bu hayati. evler boynu bukuk ve bakimsiz artik. kac ocak sonmus inanamadim. dedemlerin evinde isiklar yanmiyor artik, bacalardan duman tutmuyor. gece eskisinden daha agir bir karanlik cokuyor mahalleye. isiklari sonmus bir sahne gibi artik bu mahalle. eskiden gunes saclarini toplamaya basladiginda her evden duman yukselmeye baslardi. arabalarin pek ugramadigi dar sokaklarda bisiklet surerken guzel guzel yemek kokulari gelirdi burnuma. simdi o evlerden curumus tahta kokusu geliyor.
  
  uzun zaman sonra cocuklugumun gectigi evdeydim son uc haftadir. bu gece son gecem.
  
  buralar hep ayni, ailem disinda. annem yaslanmis, babam bazi huylarini yaslilik nedeni ile kaybetmek zorunda kalmis. babam ucari bir adamdi benim. gizli kapilarin ardinda gecirirdi gunlerini. kah ulke kurtarirdi, kah yeni gelmis bayan hocalarla gonlunu eglendirirdi. biz annemle sofrayi kurar babami beklerdik. babam hic gelmezdi aksam yemeklerine. soguyan yemekleri yeniden isitirdi annem ofkeyle. bogazimiza takilirdi her lokma. annem sessiz, yenik ama guclu bir kadindi. simdi her yaninda caresiz bir agri. 'avcilarin yakisiklisi' artik sofra hazirliyor. cok gec oldugunu bilmeden dusunceli baba, sevecen es rollerini oynuyor. iki cocugu ile alevlerin arasinda kaldiginda esin, birileri sirf senin ektigin nefret tohumlari nedeni ile evi atese verdiginde nerelerdeydin diye sormak geliyor icimden ama susuyorum. apolitik oldugum icin yargilaniyorum insanlar tarafindan. onca aci tecrubesinden sonra hala basbakani gorunce salyalar saciyor babam ve amcam. aciyorum ikisine de. birinin ailesi diri diri yakilmak istenmis, digeri yillarini hapiste gecirmisti. anlayamiyorum bu saplantiyi!
  
  uzun zaman sonra cocuklugumun gectigi evdeydim son uc haftadir. bu gece son gecem.
  
  buralar hep ayni, benim disimda. onbir yasimda ayrildiktan sonra bu evden, her gelisimde biraz daha yalnizlastigimi farkederdim. sessizlik diyarimdi artik burasi. suskunlugumun cigliklara bedel oldugu anlarin yeriydi. hayatimin degisik donemlerinde bogustugum firtinalar beni hep buraya suruklerlerdi. tecrube ettigim sayisiz aciyi, yorgani kafamin ustune cekerek hickira hickira goz yaslarimla akitmaya calisirdim. cildirmaya en yaklastigim gecenin sabahinda apar topar buraya getirildigimde, yataktan hic cikmadan bir hafta sustum. annemin her seyden daha fazla acitan goz yaslari olmasa belki de bir daha asla konusmazdim. o uzun gecelerde kucuk bir cocuk gelirdi hep yanima. bana duslerini anlatirdi umutla, ben aglardim.
  
  uzun zaman sonra cocuklugumun gectigi evdeydim son uc haftadir. bu gece son gecem.
  
  buralar hep ayni, guzel duslu o cocuk disinda. artik duslerini anlatmiyor. bir sarki var dudaklarinda, hep ayni cumleler dokuluyor dudaklarindan:
  
  olsun demek de zor artik
  cocuk duslerimiz yok artik