nilhan osmanoğlu

• empati istemiyle savunulan zat.
  
  benim dedelerim sehit oldu.
  benim kendi dedem ailesinin tek erkek cocugu ve bir anne dort kiz kardese baktigindan savas donemi askerlige alinmamis ama aclikla pencelesmis, evdeki nufusa goturecek ekmek bulabilmek icin hergun kilometrelerce yurumus.
  o dedemin kuzeni savasa gidip bir daha geri gelmemis, oldu mu esir mi dustu bilmiyoruz. bildigim annesi son nefesine kadar oglunu beklemis.
  baska bir dede kuzeni gazi olarak dondu.
  savasta olenlerin, o topraklar icin herseylerini verenlerin, baslarinda erkek yokken bebeklerine bakmaya, karinlarini doyurmaya calisan kadinlarin, magaralarda dogum yapip hem bebeginden hem canindan olanlarin hikayelerini dinledim ben.
  afedersiniz de o empatiyi ben istiyorum. kendisine sultan diyen, bir zahmet bizim gibilerle empati kurup isteklerini ona gore ayarlasin.
  o itibari da kim kaybetti de biz iade edelim!