yüz felci

• insanı aynanın karşısında ağlatan bir illettir kendisi. oldukça stresli bir dönem, yüksek lisansın bastırdığı ağırlık, üzerine yetiştirilmesi gereken araştırma ödevleri... yemek yemez olmuştum ve saatlerce bilgisayara mahkumdum ki bir akşam bana kötü bir merhaba dedi. ilk nasıl fark ettin diye sorarsanız, aslında çok geç fark ettim. öğlen yemeğimi yerken ağzımda bir gariplik vardı, şapur şupur denir ya hani o misal yiyordum fakat bu durumu açlığıma yormuştum. sonra su içtim, ağzımdan bir kısmı aşağı doğru süzülüverdi, sussuzluğuma ve telaşıma verdim. okula gitme vakti yaklaşıyordu, hızla dişlerimi fırçaladım. ne gariptir ki ağzımda suyu çalkalarken su dışarı çıkıyordu, anlamadım ama hiç oralı da olmadım, derse geç kalacaktım. yolda sanki sağ gözümün göz kapağının kapanmadığını hissediyordum, takmadım. gözlerim zaten sorunludur, sürekli ağrır, başıma bela açar. neyse efendim ben okula vardım, bir arkadaşla şakalaşıyorum ders öncesi, ne tuhaf ki gülerken ağzım bir garip sola kayıyor. hava çok soğuktu büzüşmüştür dedim. neyse akşam eşimle eve dönüyoruz, ben " gülerken ağzım sola kayıyor ve sanki sağ gözüm kapanmıyor, göz kırptığımı hissetmiyorum " dedim. sonra eşim suratıma baktı, ben gülüyordum, onun yüz şekli fena değişti. evet hissettiklerimin hepsi doğruydu. eve kendimi atmamla aynaya koşmam ve aynı zamanda ağlamam bir oldu. o nasıl bir korkudur, yaşayan bilir diyorum. yüzümün sağ tarafı resmen oynamıyordu. korkunçtu, irkildim.
  
  ertesi sabah doktora gittik. ben illa, yok gözümde, sorun benim gözümde diye eşimi ikna ettim, göz doktoruna gittik. kadın direk yanlış yer, nörolojiye gidin çabuk dedi. kalbim küt küt atıyor, felç geçirmiş olmak hala aklımın ucundan bile geçmiyor, ne saflık değil mi? doktor muayene ettikten sonra yüz felci olduğunu söyledi. ben ağlamaya başladım tekrar.... sonrasında, korkmayın 10 güne geçer dedi, virüs bu, grip gibi düşünün ilaç alınca geçiyor ya öyle geçecek işte dedi. kortizon ve mide ilacını aldım, gözlerime göz damlası, merhem ve geceleri yatarken kullanacağım adını bilmediğim bantlı bir fanus verdiler. bir de egzersizler var tabi...
  
  bütün psikolojim alt üst oldu, memleketten uzak, komşu yok, konuşacak insan yok. eşim işe gidiyor, ben yanlız. yaratmadığım senaryo kalmadı kafamda, hatta beni bırakır mı acaba diye psikopata bile bağladım. sürekli ağlıyorum... aynaya bakmaya cesaretim yok...
  
  3.gündü sanıyorum biraz iyileşme fark ettim, iyileşme de işte yapamadığım hareketleri biraz yapabilme becerisi. mutlu oldum deliler gibi. sonra 6. güne kadar bir gelişme olmadı. ben yine çöktüm, yine ağlıyorum, yine senaryo yazımına başladım. sonra biraz daha ilerlemeler oldu, umutlandım. 12 günün sonunda yani ilaçların bittiği gün dışardan fark edilemez olmuştu artık. sadece göz kapağım düzelmemişti ve de burnu kaldıran o yanaklara bağlı kas...yaklaşık 15 gün sonra göz kapağım kapanır hale gelmişti tamamen, geceleri o fanusla uyumayacaktım ya benden mutlusu yoktu artık. yalnız burnumda hala bir gelişme yoktu. 20. günde burnum da kırışmaya başlayınca, tamam dedim düzeldi. hayat sen ne güzelsin çığlıkları atıyorum etrafta. egzersizleri de bırakmıştım artık.
  
  sonra 6.haftada sağ gözümün sol gözümden büyük olduğunu gördüm fotoğrafta. kafam karıncalandı, birden umutsuzluk sarıverdi beni yine. yavaş yavaş aynanın karşısında sorunu bulmaya çalıştım. göz çevresindeki özellikle dediğim burnu yanağa bağlayan kas çalışmıyordu hala, kırışıklık sadece bir yanıltma. şu an 9.haftaya giriyorum. egzersizlere tekrar başlayarak sanki biraz daha gelişme sağladım. ama gözümün altındaki kas kendini toparlamadı hala. internette okuduğum kadarı ile altı aya kadar toparlanma sağlanıyormuş. geçmezse fizik tedavi deneyeceğim.
  
  şimdilerde yemesine çok dikkat eden, soğukta kendini sarıp sarmalayan, spor yapan, hobilerle uğraşan, yüksek lisansı çok da takmayan, geçsem yeter mantığında biri oldum. hayata bir kere geliyoruz sözünü de çok iyi anladım. içimdeki ikinci kez yüz felci geçirme korkusu da geçerse eğer tam olarak mutluyum diyebileceğim.
  
  tavsiye olarak diyeceklerimse, yüzünüz düzeldi sansanız bile egzersizlere bir süre devam edin.
  geçmiş olsun.