karanfil

• çayda, kahvede tadı, şekeri sevmeyen beni bile baştan çıkartan bir rayihası var bu mübareğin. bardağın içine çok değil iki tane atmayagör, uğrun uğrun salınıyor içimize...değdiği her yere biraz ılık yağmur, biraz mavi gökyüzü, biraz taze bahar kokusu serpiştiriveriyor.
  
  çiçeğinin o kımıl kımıl, kat kat, ipek kadife dokusuna ne demeli peki? o kibirli orkideye, zalim güle inat dünyanın en romantik çiçeği ilân edilse yeridir. bağda bahçede, öbek öbek tarhlarda hüküm sürse lâyıktır. kucak kucak karanfiller açılsa, her nereye yaraşıyorsa..."pervane dahi yanmak için nârını bekler" diye öğrenmedik mi?
  
  "karanfiller açıyordu
  o zamanlar gözlerinde
  bir baksam kül olurdum, yüzüne"