becoming jane

• caginin ötesine gecmis ve de dünya üzerinde en sevdigim yazarlardan biri olan jane austen'in hayatinin kisa bir bölümünü anlatan harika film. neden bu kadar seviyorum diye sorulunca da aklima gelenler sunlar:
  --------spoiler icerebilür-------
  # filmin alamet-i farikasi zaten dans sahnesi malumunuz. zavalli jane'in hic beklemedigi bir anda tom lefroy'u karsisinda bulmasiyla degisen yüz ifadesi, cicikler acmasi ve de ayni anda tom'un pic siritisi kimin hosuna gitmedi ki.
  # bu esnada tek üzüntüm mr wisley zira kendisi bilgeligini epey sakince yasayan bir insan. sünepe gibi görünmesine ragmen zamanla anliyoruz ki kibar bir insan oldugu icin teyzesine boyun egip duruyor, tümden damarina basilinca da dur demesini biliyor. böyle insanlar bana her zaman cekici gelmistir.
  # james mcavoy bence gayet basarili bir performans sergiledi filmde. anne hathaway sevdigim bir oyuncu ama sanki o üzüntüyü yeterince vermedi. ya da jane austen normalde de öyle az duygulu bir insan miydi bilemem. kendisiyle ilgili okudugum bir kitapta tom lefroy ile ilgili az sey yaziyordu. kisa bir flörtlesmeleri oldugunu ve gelip gecici bir heves oldugu yönünde seyler vardi kitapta.
  # jane austen eserlerinde neden herkesin mutlulugu buldugunu anlamak zor degil bu filmi izledikten sonra. aslinda cok daha acili bir film de önerebilirim isteyenlere (bkz: jane austen regrets). bu ne yalnizliktir arkadas. insanin icini kiyim kiyim kiyan bu film yüzünden günlerce moralim bozuk gezerdim normal sartlarda ama neyse ki arkasindan sense and sensibility'nin snirim 2008 yilina ait bbc uyarlamasini izledim ve göze gönle hitap eden dan stevens sag olsun acimi kederimi aldi.
  # pek tabii ki mükemmel bir soundtrack'e sahiptir bu film. adrian johnston'in ellerini öpüyoruz tekrar tekrar. o hüzünlü melodiler sayesinde filmin etkisi artiyor da artiyor.
  # ve elbette zavalli cassandra. o kadar iyi ve tatli bir insanin yasadigi dramlar beni epey üzdü. birbirlerinin gözlerine bakmaya bile cekinen asiklarin arasina ölümün girmesi..
  # tom'un ic hesaplasmalari, dogruyu yapmak isterken önüne hic yoktan cikan engeller, kendini suclamasi ( ki bunu fahiseyle konusmasinda da görüyoruz) engellerle bas edememeleri ve her sey sona erdiginde de kizinin adini jane koymasi. seni yerim.
  
  velhasil kelam kendi akibetimi de düsünüp duruyorum ve hep söylerim beni jane austen bitirdi. sen git de darcy gibi bir adam yarat ama bunun reelde karsiligi olmasin. zalimsin jane, hainsin jane.