uzun carşının uluları

• farsca öğretmenim tavsiye etti. dedi ki; cocuklar entelektüel ilk yirmi kitap listemde ilk sırada, tanır mısınız mithat enç'i? hayır dedik ve tanıstık bittabi kitap ile.
  
  iyi ki.
  
  hayatım boyunca antep ile alakalı saglam hicbir bilgim olmadı. sadece bir kez yolum antep'den gecti ve orada bir lokantada yemek yedik. çarşının içinde idi bu lokanta ve adını bilmedigim ve fakat su an bile lezzetlerini anımsadıgım yemekler yemiştik.
  
  belki de uzun carşı benim o tadını unutamadığım yemeklerini yedigim uzun çarşı idi, bilemiyorum...
  
  mithat enç, nur içinde yatsın öyle güzel bir dil ile öykülüyor ki, keşke yaşarken daha çok yazsaymış diye iç geçirdim okurken. zira dilimiz ne kadar da zengin o yoreye ait kelimeler ne kadar da yaratıcı. mesela balık için şıpırtı diyor yazar, ev kadınları için horanta diyor, cocukları cahal diye tanımlıyor. bu baglamda yazarın dili ve uslubu icin sunu cok net soyleyebilirim; yorenin diline hakim oldugu kadar oldukca samimi bir anlatımı var mithat enc'in.
  
  oykuleri ise muhtesem, hem sade, hem kurguları cok keyifli, hem de bir o kadar samimi. hani boyle dedenizin anneannenizin dizinin dibine oturursunuz onlar size ilk gencliklerindeki arkadaslarını yasamlarını anlatırlar ya, yazar bunu antep ekseninde yapıyor. siz dedelerinizden dinlediginiz oykulerin antep'de ki karşılıgını okuyorsunuz bir anlamda.
  
  keza kahramanlar da muhtesem bana kalırsa: köse hafız, deli bekir, eşek kasabı ali bayram, kız ali ve gelin emine mesela hem çok ilginçlerdi, hem de acayip görkemlilerdi. su an benim etrafımda boyle renkli insanlar yok malesef. simdiki devir o devire oranla inanılmaz sıkıcı geliyor gozume.
  
  hasılı kelam türkçenin güzelliklerini harika bir anlatımla yapıyor mithat enç,
  illa okuyunuz efendim,
  hararetle tavsiye ediyorum burayı okuyanlara.