on the road

• ne yazarsam yazayım samimiyetsiz olacağını hissediyorum ama bu kitabı sevdim. okurken, şu meşhur amerikan rüyası dedikleri şey bu olmalı diye düşündüm. başı sonu olmayan yolculuklar, serserilik, alkol, ot vs değil tabii kast ettiğim şey. macera, sefalet, dilencilik, hırsızlık da değil. okuyan ve yazan insanların alıştığımız ölçülerin dışındaki keşif merakı filan da değil.
  
  ben ilkokul arkadaşlarımı bile davet edemezdim evime, annem ağzıma sıçardı. ama bu adamların öyle dertleri yok, teklifsizlikle umursamazlığı karıştırıyorlar ve sonra bütün amerikan evleri onların oluyor.
  
  en çok bu rahatlığı sevdim. bi' de otostopun neredeyse bir ticaret haline gelmesi, kanıksanması çok hoşuma gitti. kurulan ağ sayesinde sonsuza dek yolculuk yapabiliyorlar.
  
  herhangi bir iletişim sorunları yok, dertleri çok daha başka. pazarı ve pazartesiyi tekrar yaşamak istemiyorlar ve bunun için ellerinden geleni yapıyorlar.
  
  okurken yoruldum, bütün o mesafeler, yolculuklar benim üzerimden geçti sanki. çünkü ben pazarım ve pazartesiyim. (salıyı da severim.)
  
  yolda olanlara içelim! ^*