dolor y gloria

• hikayesini daha iyi anlayabilmek için izlemeden evvel frederic strauss'un almodóvar on almodóvar adli roportaj kitabini okumaniz gereken pedro almodóvar otobiyografisi. eger okuduysaniz mendilleri hazirlayin. sahsen butun film boyunca agladim. bes kere daha izlesem yine aglarim.
  
  filmde otobiyografik olmayan kisimlar da var, yonetmen bunlarin hangileri oldugunu cannes basin toplantisinda anlatiyor. bunun disinda:
  
  --- spoiler ---
  
  fabio(fanny) mcnamara ile çatismali dostlugu, 1982 yapimi laberinto de pasiones sonrasi bozusmalari, yonetmenin oyuncu arkadasi hakkinda soyledigi agir seylere filmde deginiliyor. gerçeklestiremedigi yuzlesmeleri gerçeklestiriyor yonetmen bu filminde.
  
  ote yanda, annesiyle hiç yapamadigi bir konusma da var(balkondaki) filmde. strauss'un kitabini ya da yonetmenin el pais'de annesinin olumu uzerine kaleme aldigi yaziyi yani el último sueño'yu okuduysaniz francisca'li (filmde adi jacinta ama o francisca caballero'dur) sahneler daha dokunakli gelecektir.
  
  almodóvar filmlerinde babalar pek yoktur ya da etkisizdir, eksiktir. bunda franco donemine bir tepki de vardir, babasiyla uzak olan iliskisine bir gonderme de. almodóvar, bu filmde babasinin gerçek suretine yer verebilmis. 1980'de kanserden olen babasi antonio almodóvar'la da bir sekilde yuzlesmis. sadece fotografi degil ayni zamanda ismi de filmde bolca gorulmektedir.
  --- spoiler ---
  
  almodóvar filmleri guzeldir, niye? çunku sicaktir, samimidir ve her biri yonetmenin gerçek hayatindan parçalar tasir. dolor y gloria da oyle. umarim denildigi gibi son filmi olmaz, daha açik açik franco'yla yuzlesmedi. carmen maura'siz bir son film de çok eksik kalir.