geceye bir şiir bırak

• “sonsuz ihtimalleri olan yüce bir bağ vardı aramızda.
  her bir nefesin bir başkasına nefes olduğu
  ya da bir nefesin herkesi soluksuz bıraktığı.
  kopuk bir uçurtmayım,
  derin kesikleri var ruhumun.
  kuyruğumsa çok kısa.
  bu rüzgar nereye kadar taşır ağırlığımı bilmiyorum.
  burada, şimdi,
  avuçlarına konan bir tüy gibi insem gökyüzünden ait olduğumu hissettiğim yurduma.
  beni de takar mısın bahar dalları saçlarının arasına?”
  
  buğra gülsoy'un sesinden
• rüveyda
  
  at vuruldu; içim paramparça rüveyda
  
  gölgelerin ardına sakladım kusurumu
  
  sen orda kayıtsızca gülümsüyor gibisin
  
  ben burda damla damla eriyip akıyorum
  
  yine de, bırakamam yerlere gururumu
  
  istenmediğim yeri usulca terk ederim
  
  hâtıra kalsın diye bırakır da ruhumu
  
  mahzun bir derviş gibi boyun büker, giderim
• bazen; hayat yorar insanı...
  şarkılar yorar
  beklemek yorar
  özlemek yorar
  affetmek yorar
  hoş görmek yorar
  boşvermek bile yorar
  ve insan susar.
  her şeye, herkese rağmen...
  elinden gelen tek şeyi yapar;
  bağıra bağıra susar.
  
  can yücel
• tahir olmak da ayıp değil zühre olmak da
  hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil,
  bütün iş tahirle zühre olabilmekte
  yani yürekte.
  
  meselâ bir barikatta dövüşerek
  meselâ kuzey kutbunu keşfe giderken
  meselâ denerken damarlarında bir serumu
  ölmek ayıp olur mu?
  
  tahir olmak da ayıp değil zühre olmak da
  hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.
  
  seversin dünyayı doludizgin
  ama o bunun farkında değildir
  ayrılmak istemezsin dünyadan
  ama o senden ayrılacak
  yani sen elmayı seviyorsun diye
  elmanın da seni sevmesi şart mı?
  yani tahiri zühre sevmeseydi artık
  yahut hiç sevmeseydi
  tahir ne kaybederdi tahirliğinden?
  
  tahir olmak da ayıp değil zühre olmak da
  hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.
  
  (bkz: nazım hikmet ran)
• merhaba nalân.
  bu sen misin?
  yoksa sen mi sandım?
  biri çimdiklesin beni.
  şöyle ışığa gel de göreyim,
  beni dümdüz eden,
  o yalandan da yalan gözlerini.
  
  (bkz: merhaba nalan)
  (bkz: yusuf hayaloğlu)
• eğer yeniden başlayabilseydim yaşamaya,
  ikincisinde daha çok hata yapardım.
  kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.
  neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar,
  çok az şeyi,
  ciddiyetle yapardım.
  temizlik sorun bile olmazdı asla.
  daha çok riske girerdim.
  seyahat ederdim daha fazla.
  daha çok güneş doğuşu izler,
  daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim.
  görmediğim birçok yere giderdim.
  dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.
  gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.
  yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım.
  yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu.
  farkında mısınız bilmem, yaşam budur zaten.
  anlar, sadece anlar. siz de anı yaşayın.
  hiçbir yere yanında su, şemsiye ve paraşüt almadan,
  gitmeyen insanlardandım ben.
  yeniden başlayabilseydim eğer, hiçbir şey taşımazdım.
  eğer yeniden başlayabilseydim,
  ilkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
  ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
  bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır,
  çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer.
  ama işte 85’indeyim ve biliyorum,
  ölüyorum.
  
  (bkz: anlar)
  (bkz: jorge luis borges)
• sanmıştım ki
  yapabilirim her şeyi
  insanları ve duvarları
  aşabilirim
  
  sonra
  baktım ki
  elimde olan tek şey
  çatısı olmayan evimmiş
  fırtınayla savrulup
  giden de benmişim
• gece olup da
  karanlık çökünce;
  martılar ile kargaları karıştırıyorum ben.
  kargaya simit atıyor, martıyı kovalıyorum.
  karganın hoşuna gidiyor da,
  sanırım martılar kırılıyor biraz
• hepimizin içine ruh üflemiş tanrı
  kimimize neşe kimimize keder
  kimimize umut kimimize kin dolu bir ruh
  üflemiş ruhu, bırakmış bizi bir başımıza
  
  ey tanrım! al bu kederli ruhu benden
  döneyim yanına!
  sar beni, al beni kanatların altına
  
  ey tanrım! uyandır beni kabustan
  her yer acı yarattığın dünyada
  her göz yaşı
  
  tanrı dedi:
  geldi bir kere başına
  çekeceğin var daha bir başına
  elbet geleceksin yanıma
  bugün mü yarın mı ben bilirim
• değişen düzen üzerine düşünmek
  
  ve sahne
  apaçık bacaklarıyla sürtüyordu sokaklarda
  arıyor tarıyor bakınıyor
  biçare haline çocuklar bile gülerdi
  arıyor tarıyor bakınıyor
  aradığını bulamıyordu
  neydi ki aradığı
  dünkü sevgisizliklerin sevilmemelerin tortusunu
  bugüne taşıyor
  o tortuları bugününün sevgisizlikleri ve sevilmemeleriyle harmanlıyor
  demliyor karıştırıyor ve büyük bir hınçla içiyordu
  kendi miydi aradığı
  başkası mıydı
  huzursuzluğun meltemi bacaklarına değiyor
  estikçe açılıyordu eteği
  açıldıkça gün yüzüne çıkıyordu hasreti
  daha bir sevgisiz ve daha bir sevilmesiz
  
  bulsa ne olacaktı
  ne değişecekti
  yarınlar temiz mi kokacaktı
  derdi kederi hasreti yok mu olacaktı
  sürttüğü sokakları bulmak için mi eziyordu ayaklarıyla
  bulunmak istiyordu belki de
  kuşkuya yer yoktu ki
  hiçbir şey değişmeyecekti
  
  payetli hayatına
  şayetli cümleleri ağır geliyordu
  cevabını bulamayacağı sorular
  anlayamayacağı cevaplar
  dolduramayacağı delikler
  kıt kalbine ya da kıt aklına
  yatmayacaktı ne ise bulunacak yolun sonunda
  
  yürüdü yürüdü geldi
  evin kapısı her zamankinden daha da kitliydi
  ve kapı her zamankinden çok daha kirliydi
  ait olmadığı eve gelmişti
  kimse de delikten bakmadan
  açılmıştı kapı
  
  markete gitmek için çıkmıştı evden
  alınacak bir şey yoktu oysa ki