işsizlik

• atatürk, ülkeye işsizliği de getirdi.
• 2020'nin bir çok kişiye getireceği en güzel hediyelerden birisidir.
• ağustos başından beri işsizim. ağustos ayı kurban bayramının olması ve yaz tatili derken iş aramadım. eylül-ekim ayı iş aramaktan çok ailevi sıkıntılara koştum cenaze, sağlık, hastane v.b. kasım ayında kafamı kaldırıp dost arkadaş piyasadan müşterilerimi arayıp iş konusunu konuştum.
  kasım ortası gibi 5 ayrı firma ile 3 gün içinde görüşmeler yaptım. “lan biri mutlaka arar başlarım” derken hiç biri geri dönmedi. ben arayıp akıbetlerini sorduğumda 1 tanesi ürünleri yakından tanıyan bir kişiyi işe aldığını söyledi, diğerleri alımı ya ertelemiş ya da daha sonuç yok dediler.
  
  görüşmeye çağırılınca insanın umutları yeşeriyor. sıcak geçerse dönüş yaparlar heyecanını duyuyorsun. ama yok arkadaş yok iş yok valla. çalışan arkadaşlarla konuşunca onlarda piyasadan şikayetçi ve işini kaybetme korkusu yaşıyorlar.
  
  kariyer.net’de çalışan bir kişi ile denk geldim. bizde de ilanlar çok azaldı sıkıntı büyük dedi. bu durumda insanın morali bozulmasında nolsun?
  
  nabıcaz be kamil?
• şu an çalıştığım firmada muhasebeci 1 ay önce dayanamayıp istifa etti. bütün işleri bize kaldı. patron yalandan bir ilan açtı. 1 aydır maillere yüze yakın cv gelmiştir ama hiçbirine bakılmıyor. çünkü muhasebecinin işlerini bize kitledi sike sike biz yapıyoruz. işçi açığı var ama bile bile alınmıyor cvlere bile bakılmıyor. işsiz olduğum dönemde o kadar ilan verip başvurulara niye bakılmıyor diyordum meğer bu yüzdenmiş. işsizliğin büyümesine yol açan kriterlerden biri de bu olabilir. çünkü ihtiyaç var ama son kriz anına kadar alınmıyor.
  
  bu işe girdikten 1 hafta sonra başka bir işten aradılar iş arayışınız devam ediyor mu diye. arayan yere 2 ay önce başvurmuştum aq açlıktan ölelim diye mi bekliyorsunuz anlamıyorum ki.
• işsizlik çok zor bilen bilir. dileğim hiç kimsenin bunu bilmemesidir. ama işsizliğin maddi ve manevi zorluğuyla boğuşurken etraftaki insanlarla uğraşmak hepsinden daha zor ve yorucu. insan işsiz olunca ya da çalışmayınca aslında etrafındaki insanları çok daha iyi tanıyor. kimin gerçek dost kimin olmadığını çok iyi kavrıyor. kendinle uğraştığın yetmiyormuş gibi birde bu yaratıklarla uğraşıyor insan. yakınlık veya uzaklık derecesi fark etmiyor, bu insanların hepsinden nefret ediyorsun.
• içinde bulunulduğu zaman çok uzun olmaya fazla uzamaya başlayarak öyle sürerse insanı para kazanmaya başlayana kadar mutsuz yapan mutsuz kılan birçok insanın yakasına yapışaduran lanet bir süreç
• 2020 türkiyesinde acı bir gerçektir.
• yok arkadaş ya aşamıyorum. sıkıştım kaldım bu bölümde. bütün tuşlara basıyorum ama geçemiyorum. kasiyerlik, reyon görevlisi gibi işlere başvuru yapıyorum. ''sen kpss bekliyorsun veya alanında iş bekliyorsun, bulunca aniden bırakır gidersin. zorluk yaşarız.'' deyip almıyorlar. e istediğim alanda zaten ben iş bulamıyorum.
  para gitmesin diye sigarayı bıraktım. sağlık, spor, iyi bir yaşam için falan değil ha bildiğiniz parasızlıktan bırakmak zorunda kaldım.
  bombok bir hayat yaşıyorum. bütün gün evde kariyer sitelerinde veya kişisel gelişime yönelik sitelerde kendimi kandırıyorum.
  omzumuzda sevabı, günahı yazan melekler var derler ya hani hah işte onların yazacak bir şeyi yok amk. sevap da yok günah da yok. boşluk var. onların bile canı sıkılıyor kafama fitne sokup kendilerine heyecan yaratıyorlar bazen.
  kpss ye hazırlanayım desem ancak netten bakıyorum. kurslarına veya kitap setlerine verecek param yok. ingilizce öğrenmek için site baka baka deep webi keşfettim resmen amk. ara sıra yalandan bi onlara bakıyorum.
  özetle bir şeyler bekliyorum ama neyi beklediğimi henüz ben de bilmiyorum.
• mecazi olaraksa burada bulunan bir çok yazar arkadaşın durumudur.gerçekte durum nasıl bilmiyorum bence sıkıntı görünmüyor gibi sokakta çok gezen insana denk gelmiyorum son zamanlarda.
• üniversiteden mezun olduktan sonra elimde diplomayla benim de içinde bulunacağım hede. geçmiş yıllara oranla her yıl daha da artıyor...