pablo neruda

• yavaş yavaş ölürler... seyahat etmeyenler,
  yavaş yavaş ölürler...okumayanlar, müzik dinlemeyenler,
  vicdanlarında hoşgörmeyi barındırmayanlar.
  yavaş yavaş ölürler...alışkanlıklara esir olanlar,
  her gün aynı yolları yürüyenler,
  ufuklarını genişletmeyen ve değiştirmeyenler,
  elbiselerinin rengini değiştirme riskine bile girmeyen,
  veya bir yabancı ile konuşmayanlar.
  yavaş yavaş ölürler...
  aşkta veya işte bedbaht olup istikamet değiştirmeyenler,
  rüyalarını gerçekleştirmek için risk almayanlar,
  hayatlarında bir kez dahi mantıklı tavsiyelerin
  dışına çıkmamış olanlar.
  
  pablo neruda
• ağzı burnu dövülesi bir herif. öyle ki adam aşkı tek cümlede özetleyebiliyor. durduk yere hüzünlendirebiliyor. ayrıca bu adamı, kendine bu kadar aşık edebilen kadının ayaklarını öpmek lazım derdim ama adam ayaklarına bile şiir yazmış kadının.
  
  "but i love your feet
  only because they walked
  upon the earth and upon
  the wind and upon the waters,
  until they found me."
  
  türkçesi de;
  
  "ama ayaklarını seviyorum
  çünkü onlar;
  toprakta, rüzgarda,
  sularda yürüdüler
  beni bulana kadar"(çeviriyi kendim yaptığımdan çok edebi bir dille yazamamış olabilirim, kusura bakmayın)
  
  ama bu adamı tanımam, ayaklara şiir yazdığı için değil; beş yıl kadar önce, yazdığı tek bir cümleyi bir yerlerde okumam sayesinde oldu. o cümle de hala bir çok aşkı en kısa haliyle anlatır.
  
  "i can write the saddest poem of all tonight. i loved her, and sometimes she loved me too."
  
  diyor ki;
  
  "bu gece tüm zamanların en hüzünlü şiirini yazabilirim. ben onu sevdim, ve bazen o da beni sevdi."
  
  ulan pablo, sadece sometimes kelimesini kullanarak insanları hüngür hüngür ağlatıyorsun ya, çok büyük adamsın.
• bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim
  
  bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim
  şöyle diyebilirim: gece yıldızla dolu
  ve yıldızlar, masmavi titreşiyor uzakta
  şakıyarak dönüyor gökte gece rüzgarı.
  bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim
  sevdim ben onu, o da beni sevdi bir ara.
  kollarıma aldım bu gece gibi kaç gece
  kaç defa öptüm onu sonsuz göğün altında
  sevdi beni o ben de bir ara onu sevdim
  o durgun, iri gözler sevilmez miydi ama
  
  bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim.
  yokluğunu düşünüp, yitmesine yanmakla
  duyup geceyi, onsuz daha engin geceyi.
  ota düşen çiy gibi, düşmekle şiir cana
  ne gelir elden, sevgim onu tutamadıysa.
  gece yıldız içinde, o yoldaş değil bana
  hepsi bu. uzaklarda şarkı söylüyor biri.
  yüreğim dayanmıyor yitmesine kolayca
  gözlerim arar onu, yaklaştırmak ister gibi
  yüreğim arar onu, o yoldaş değil bana
  
  artık sevmiyorum ya nasıl, nasıl sevmiştim
  sesim arar rüzgarı ulaşmak için ona
  ellere yar olur. öpmemden önceki gibi.
  o ses, ışıl ışıl ten ve sonsuz bakışlarla
  artık sevmiyorum ya severim belki yine
  ne uzundur unutuş ah ne kısadır sevda
  böyle gecelerde kollarıma aldım çünkü
  yüreğim dayanmıyor yitmesine kolayca
  
  belki bana verdiği son acıdır bu acı
  belki son şiirdir bu yazdığım şiir ona
  
  pablo neruda
  (sait maden çevirisiyle)
• "tüm çiçekleri koparabilirler ama yine de baharın gelmesini asla engelleyemezler."
  
  evet engelleyemezler!
• yol
  
  bir gün bile uzak olma gün uzun
  gün uzun anlatamayacağım kadar
  trenler bir yerlerde uyuduğunda
  insanlar garlarda nasıl beklerse, öyle beklerim seni
  
  bir saat bile gitme gidersen uykusuzluk
  damla damla birikir o saatte
  ve bir evi arayan bütün duman
  yitik yüreğimi öldürmeye gelir belki de
  
  kırılmasın kumun üstünde görüntün
  göz kapakların bensiz uçmasın
  bir dakika bile gitme sevdiğim
  
  bir an
  bile uzaklaşsan
  dünyayı dolaşırım yalvarmak için sana
  ya dön ya da bırak öleyim diye
  
  p. neruda
• ''çünkü henüz icat edilmedi; anlamayana anlamayı öğretecek bir lisan.''
• bir kadın, söyleyecek çok şeyi olduğu halde susuyorsa, erkek artık tüm şansını kaybetmiştir".
  p.neruda
• bu aralar siirleriyle beni cesaretlendirendir..
  
  bana öğüt verenler
  zamanla delirdiler
  iyiki dediklerine hiç aldırmadım
  beceriksizliklerim onları öyle üzdü ki
  saçları ağardı ve buruştular
  mideleri de artık kestaneleri öğütemez oldu
  nihayet bir sonbahar çökkünlüğü
  onlarda akıl bırakmadı
  şimdi ne yapacağımı bilmiyorum
  unutkan ve saygılı mı olayım?
  ya da ne olduklarını açıkça söyleyeyim mi?
  beni yalnız bıraksalar tüm kimliğimi değiştireceğim
  derimden sıyrılacak
  başka bir ağız edineceğim
  ve bambaşka biri olunca da
  en, en başta ne idiysem
  ben ona dönüşeceğim
  yoluma işte böyle devam edeceğim.
  
  pablo neruda
• 'seni sevdiğimi anlayacaksın, sevmediğim zaman..' sözleriyle bir akrebin hislerine en iyi şekilde tercüman olmuştur.
• aşk ne kadar kısa,unutuluş ne kadar uzun...