snob

• "snob sozcugu ilk olarak 1820'lerde ingiltere'de kullanilmaya baslandi. soylenene gore oxford ve cambridge universitelerinde siradan ogrencileri aristokrat ogrencilerden ayirabilmek icin adlarinin hemen yanina sine nobilitate (soylu olmayan) ya da kisaca snob diye not dusulurmus.
  
  snob sozcugunun anlami zaman icinde degisime ugradi. snob basta yuksek statu sahibi olmayan kisileri karsilayan bir sozcuk iken, kisa bir sure sonra yuksek statunun yoklugundan rahatsiz olan kisiler icin kullanilmaya baslandi."
  
  alain de botton - status anxiety
• burnu havada, megoloman, kendinden başka herkesin aptal olduğunu düşünen itici insan tipi.
• edgar allan poe the literary life of thingum bob adlı kısa hikayesinde yazın hayatından çekilmeden önce son bir eser ortaya koymaya yeltenen bir yazarı anlatır. yazar ilk şiirinin sonuna snob imzasını koyar. bu sıradan bir takma isim değildir. onun karakterini yansıtır. çünkü bob züppe bir yazardır. başkalarını üstün zekasıyla nasıl aldattığını, başarıya nasıl adım adım ulaştığını büyük bir zevkle anlatır. poe bu karakterle kendi yaşamını resimlerken, her yazarın doğasında biraz da olsa bulunan züppeliğe işaret eder. bizim gibi işi yazıdan geçen her insanın okuması ve yazı yazmanın sırları hakkında bir şeyler öğrenmesi gereken bir karakterdir snob:
  
  "bana bakın! - öyle çok çalıştım - öyle çok didindim - öyle çok yazdım ki! ey tanrılar söyleyin, yazmadım mı? gevşemek nedir bilmedim. gündüzleri masamda çalıştım, geceleri sabaha kadar okudum. sarardım soldum. beni görmeliydiniz -gerçekten görmeliydiniz. sağa yaslandım. sola yaslandım. öne eğildim. arkaya yaslandım. dimdik oturdum. tete baissee : başı eğik (kickapooların dediği gibi) oturdum ve başımı ak sayfalara eğdim. ve bu arada sürekli - yazdım. iyi günde, kötü günde - yazdım. açken, susuzken - yazdım. gün ışığında, ay ışığında - yazdım. ne yazdığımı söylemeye gerek yok. tarz! - önemli olan buydu. bunu fatquack'ten öğrendim ve işte size bir örneğini sunuyorum."
• schopenhauer aforizmalarında bu tayfa için şöyle buyurur: " kendi güneşlerinin parıltısında güneşlenirler."
• bu tür insanların ortak özellikleri sosyeteye meraklı olmaları, giyimlerine anormal derecede fazla önem vermeleri, insanları zekalarına ve karakterleri yerine ekonomik durumlarına göre sınıflandırmaları gibi özellikler özetle snobluğun esaslarıdır. mutlaka bir yerlerden rotary ve benzeri derneklere üye olup, boy göstermeye de bayılırlar. ama maksatları yardım etmek değil, ortalarda yardım yapıyor diye gözükmektir.
  
  iş hayatlarına bakacak olursanız, genelde kendi işinin patronlarıdır. fakat bu patronluk onların tırnaklarıyla kazıyarak gelmiş oldukları bir nokta olmayıp, aile şirketinin başına mirası devralarak veya üst jenerasyonun yaş itibariyle emekliğe ayrılması sonucuyla başa geçme şeklindedir. asla bir başka şirkete girip, birilerinin emrine girip çalışmayı kabullenemezler. malum onlar doğuştan, emir alamayacak kadar önemli kişiler olduklarını düşünürler. bu nedenle iş bilmeden geçtikleri aile şirketlerinin başına, sıkça köklü kurumları batırdıkları görülmüştür.
  
  ancak en tutarsız yanları, insanlara tepeden bakmaları ve başkalarına önem vermiyorlar hissiyatı yaratmaya çalışmaları, ama tam aksine o küçümsediği kişilerin ve diğerlerinin onların hakkında ne düşündüklerine aşırı derecede önem vermeleridir. çünkü eğer insan kendisine güveni çok fazlaysa, el alemin ne düşündüğünü veya ne dediğini aldırmaz. yani "sizi takmıyorum küçük insanlar" diye davranırlarken, o küçük insanların kendileri için methiyeler düzmeleri hayatta en çok istedikleri şeylerden biridir.
• statü odaklı yaşayan,herşeyin en iyisini ve en ayrıcalıklısını seçtiklerini sanıp sürekli bundan bahsetmeyi erdem sanan insan türü.
• boku kokmayan insan modeli
• son of a bitchin kisa hali sandigim kelime
• (bkz: züppe)
• "1892 tarihli bir punch karikatüründe, bir bahar sabahı snob bir anneyle iki kızı hyde park'ta yürümektedir. kızlardan biri heyecanla haykırır: 'anne! gördün mü, spicer wilcox'lar yanımızdan geçti. duyduğuma göre bizimle tanışmaya can atıyorlarmış. onlara seslensek mi?'
  'elbette hayır tatlım', der anne, 'eğer bizimle tanışmaya can atıyorlarsa bu demektir ki bizimle tanışmaya layık değiller. bizimle tanışmaya layık olan insanlar, bizi tanımak istemeyen insanlardır ancak!'
  anne bu davranışının apaçık ortaya koyduğu travmadan kurtulması için özel bir yardım görmediği sürece ondan spicer wilcox'lara karşı daha yumuşak bir tutum içine girmesi beklenemez. bu yüzden de korkunun beslediği snobluk , nesilden nesile aktarılan bir döngü içinde varlığını sürdürür."
  
  alain de botton - status anxiety