dance cadaverous

• wayne shorter'ın tam bir kompozisyon dehası olduğunu vurgulayan mükemmel kompozisyon, 3/4 caz-vals.
  
  dehanın pik yaptığı speak no evil'ın az bilinen incisi olmakla birlikte standartlaşamayacak kadar icrası zordur bu değerli eserin. adını kadavra atlaslarından, örgüsünü sibelius'un valse triste'sinden [ki bilen bilir, shorter gençlik döneminde sıklıkla çalmıştır bunu] almıştır.
  
  tek başına yürünen bir akşam-üstü, huzursuz hava ve dalgaları çağrıştıran serinliğinin ilerisinde, analitik olarak avant-garde'a yakınsama çekincesi olan wayne shorter'ın bunu başaramadığı -ve belki de istemli olarak- ileriki yıllara yayılacak piyanisti fazlasıyla modal bırakma eğiliminin ilk izlerinin görüldüğünden bahsedilebilir. elvin jones/herbie hancock ikilisine arkadaki kara perdeyi aralamayı aklından bile geçirmeden eşlik eden ron carter'ın huzuru temsil ettiğini, giriş ve finalde freddie hubbard'ın shorter'ın tonunu sosuyla kaplayarak bizleri haz krizine soktuğunu söyleyebilirim. ah, dinlemek mi istediniz? buyrun efendim, lütfen: http://www.youtube.com/watch?v=vldcv5t5tb8