• bir tek benim mi başıma geliyor diye kendimi sorguladığım durum.

    kimle buluşsam, çay & bira içerken fark etmeksizin konuşmalar sürekli mutsuz ve umutsuz.

    zaten yıllardır süregelen saçmalıklar hep bir sohbet arasında geçip giderdi. artık geçiyor ve kalıyor.

    gittiğin mekanda kasada para öderken başlıyor, ekonomik sıkıntılar. ardından bitmek bilmeyen göçmen sorunları, sosyal kısıtlamalar, felaketler, ah şundan 10 yıl öncesi değil 5 yıl öncesinde bile bu böyleydiler... ve gelecek kaygısı...
  • var böyle bir şey gerçekten.
    yakın arkadaşlarım, liseden ve üniversitenin ilk zamanlarından kalma kişiler.
    o dönemler inanılmaz mutlu kişilerdik, sohbetlerimizde de o mutluluk olurdu.
    şimdi buluştuğumuzda ağlama krizleri, taşan dertler, gelecek kaygısı, ülke gündemi, işsizlik ne ararsanız var. insan aşk acısını anlatmayı özler mi? özlüyormuş işte. şimdi birimiz kötü bir ayrılık yaşasa yarım saat dinleyip üç beş sövüp geçiyoruz.
    yaştan mı soktuğum ülkesinin gündeminden mi umutsuzluktan mı bilmiyorum ama her yerimize işlemiş bir mutsuzluk var. çoğumuz böyleyiz biliyorum.
  • geçen cuma uzun zamandır görmediğim bir arkadaşım gel iki bira içelim, laflarız biraz dedi.

    bu teklife hayır diyemedim.

    daha ilk biralarımız yarılanmadan nolcak lan bu halimiz moduna girdik. o kiradan, faturadan ve kredi kartlarının asgarisini ödeyip yoluna devam etmekten bahsederken ben de kısıtlı maaş ve sürekli artan market fiyatlarından dert yandım.

    ilk biranın dibini göremeden izmir'de bulunan trafik, koku, göç problemleri üzerine de biraz kafa patlattıktan sonra kalkıp gittik.

    sonuç olarak iki arkadaş biraz kafa dağıtırız diye başlattığımız etkinlik game of thrones son sezonu gibi bitti. biz bitmişiz arkadaşlar.
  • böyle deyince aklıma geldi, eskiden bira filan içmeye biyerlere oturup gırgır yapardık. belki benim de hayrımın gidişatıyla alakalıdır ama zannediyorum ki çoğu kişi gırgır yapacak halde değil. unuttuk.
  • gerçekten merak ediyorum, şu an ülkede herhangi bir nedenle mutlu ya da umutlu insan var mı?
  • insanların kendi hayatlarındaki somut hata/başarısızlık/talihsizlikleri konuşmak yerine asla gücünün yetmediği bir yerlerin çözeceği sorunlara odaklanmasının sonucudur.

    siktir git elinden gelen kısmını düzelt. herif kredi kartı borcunu ödeyemiyor ama külliyeden gılıçdar'dan falan dem vuruyor. sefil şey.
  • bu durum uzun zamandır böyle, hiç de yabancı gelmiyor.
  • (bkz: büyüdüğünü anlamak)
  • sadece arkadaş mı evde her günümüz bıkkınlık, mutsuzluk, depresyon içinde. neyse ki çocuğum yok da bu mutsuzluk içinde büyümüyor. şu hayatta yaptığım tek mantıklı işmiş çocuk doğurmamak.
  • günün sonunda coğrafya kaderdire bağlanıyoruz burdan, m e c b u r e n
hesabın var mı? giriş yap