hesabın var mı? giriş yap

  • ekşi yazarlarının yazdıklarından para kazanıyorsa ve ekşi hukuk gönüllülük esasına göre değil "***profesyonel***" işliyorsa buradaki mesajlara eşşşek gibi cevap vermek ya da praetorlara yönlendirmek zorundadır. parasıyla değil mi? skype-turkcell-facebook, benim herhangi bi sorunum için iletişim araçlarından yardım/destek talebi ettiğimizde ilgileniyor, aynı konumda olan ekşi sözlük sorumluları neden yapmıyor? yok efendim mesajı görmemişmiş. vallahi bunu webrazzi summitlerinde söylemeyin, dalga geçerler. böyle girişimcilik mi olur?!

  • thy müdürü değildir, yönetim kurulu başkanıdır; yönetim kurulu üyeleri genel müdürün üstüdür, bu adam da hepsinin başkanıdır.

    olay ise tam anlamıyla rezalettir, skandaldır, yazıktır...

    thy’ye yazıktır, türkiye insanına yazıktır...

    be allah’ın cahili; bin o uçağa neşeli neşeli, herkese tek tek meraba de, kendini tanıt, memnun musunuz de, yaşlıların elini öp, al bi bebek kucağına ailesiyle fotoğraf çekil, insanlarla sohbet et, herkes sana hayran hayran baksın, sonra git kokpitte uç, git kabin amirinin yanında takıl onların da dertlerini dinle... ondan sonra dünyanın en mutlu insanı ol, hatta cemi cümle senin bu hareketlerini çekip onları sosyal medyada paylaşsın, ismin duyulsun ulan say say bitmiyor adamın yapabileceği iyilikler güzellikler...

    işte böyle bir adam olmak var, bi de yeni türkiye torpillisi olup böyle rezil rüsva olmak var.

    sen koskoca thy’nin en yetkili kişisisin. thy demek, dünyanın en büyük ve en iyi havayolları listelerinin hemen hemen tümünde en üst sıralarda olan, her anlamda dünyanın en iyi havayollarından biri demek.

    vizyonsuzluğa, kokuşmuşluğa, köylülüğe bakar mısınız... böylesini muhtar yapsa rezalet olur, thy yönetim kurulu başkanı yapıyor.

    torpille mi geldin, yalakalıkla mı geldin nasıl geldin bilmiyorum, bu beyinde bir insanın bu makamlara gelmesi gözümde pek mümkün görünmüyor, seni o koltuğa getiren allah’ından bulsun.

    belki de şu tipte bi adamın bunu yaptığına şaşırmak hata: fotoğrafı

    şu tipe bakkal emanet etmezsin, adama thy’yi
    vermişler...

  • eskiden istanbul'dan cenazesi olanlar otobüs firmasının bagajında yollardı rahmetliyi tabutun içinde. şimdi artık cenazeyi taşıma hizmeti falan verdiklerinden o kadar yaygın bir durum değil. işte öyle birgün otobüsün muavini, çok uykum geldi deyip cenazenin olduğu yere yatmaya gitti molada. oğlum korkmaz mısın falan diyecek oldu yaşlı amcalar, "ne korkayım amk ölmüş gitmiş herif" dedi. senin bakış açına sahip olduğum gün herşey daha farklı olacak.

  • eve kapanip ders calisirken kalemle topladigin saclar sahane bir sekil alir, disari cikarken binbir cesit tokayla bi milyon kere denesen de bir daha o saci yapamazsin.

  • 1877 yilindan itibaren kullanilan bir terimdir. orijinal kullanimi kriket sporuyla ilintilidir. "3 vuru$ta 3 wicket yapmak" esas hat-trick numarasidir. bunu yapan oyuncuya, olayin anisina kulubu tarafindan bir $apka hediye edilirmi$, dolayisiyla da olayin adi "hat trick / $apka numarasi" olarak kalmi$tir.

    1909'dan sonra, bu terim diger sporlara, ama oncelikli olarak futbola degil de buz hokeyine uyarlanmi$tir. haliyle en yaygin ve goz onunde kullanimi artik futbol ile ilgilidir. bir parantez olarak, bizim 31 mart ayaklanmasiyla hareket ordusuyla falan ugra$tigimiz zamanlarda elin ingilizi'nin buz hokeyiyle deyime ihtiyac duyacak kadar popule$tirip ugra$masi da enteresan bir noktadir.

    bu arada, terimin bir ikinci dayanagi, bunu gercekle$tiren oyuncunun adeta $apkasindan tav$an cikartan sihirbaz gibi olaganustu bir$ey yapmasidir* ama bu baglanti, terimin ilk kullanimindan 9 yil sonra, yani 1886'dan itibaren, ortaya konulmu$tur.

  • karizmaların tavan yaptığı fotoğraf çekimidir. özellikle hakan balta, sneijder ve riekerink'e çok yakışmış.

    işte o poz

    fenerli arkadaşlar kıskanmış olabilirler, sizinkilerin de efsane bir pozunu vereyim madem de bir yerleriniz şişmesin. buyurun

  • bunu çok yakınlarım hariç kimseye anlatmadım. burada zaten kim olduğumuz belli olmadığı için yazmamda bir sorun yok.

    yıl 2010, amerika'nın alaska eyaletindeyim*

    orada yaşamaya başlayalı yaklaşık iki ay olmuştu. şehrin yaşam tarzına artık alışmıştık. mesela sokakta yürüyen bir tek insan yoktu. sadece biz türkler yaya idik, herkes arabayla geziyor.

    birgün marketten çıktım bisikletimi bağladığım yere doğru ağır ağır yürüyorum. arabanın birinde şoför koltuğunun yanında bi tane yaşlı adam oturuyordu, adam aynı dedem. ama bukadar benzer yani. kendimi ona bakmaktan alamadım çünkü aşırı benziyor. o da bana bakıyor. artık o kadar uzun bakıştık ki adam elini yavaş yavaş kaldırıp bana selam verdi. yavaş yavaş diyorum çünkü galiba adam felçliydi, felçli tanıdığı olanlar bilir, hani ilkokulda hoca parmak uçlarımıza cetvelle vururdu ya, parmaklarımızı birleştirirdik, hah işte eli öyleydi. o şekildeki elini yavaşça başına kaldırarak selam verdi ve gülümsedi.

    ben iyice heyecanlandım çünkü benim dedem de felçli. adamın yanına gitmek istedim ama hasta olduğu için birileri adama zarar vereceğimi düşünür diye çekindim ve gitmedim. arkama baka baka gittim ve adam da hiç gözünü benden çekmedi.

    türkiye ile aramızda 11 saat var. yani alaskada sabahken türkiyede akşam oluyor. ben ertesi gün sabah yani türkiyede akşamken bizimkileri türkiyeyi aradım, normal konuştuk ettik. dedemin öldüğünü söylediler. ne zaman dedim dün dediler. yani benim o markette dışarıda o adamla selamlaştığım an.

    dedem yaklaşık 25 sene felçli yattı, yatalaktı yani. çok zor yıllar geçirdi. ben dedemin normal halini hiç göremedim. bir kere bile sohbet edemedik yani adam zaten yatalak. ama hep sıcaklık hissederdim adamcağıza. severdim yani.

    lafın özü bu olay bana pek tesadüf gibi gelmedi. dedemin zaten hayatımızda bir yeri yoktu ki hatırladım özledim aklıma geldi ölümü de ona denk geldi desem. adamın öldüğü anda benim birini ona sanki oymuş gibi benzetmem, elin amerikalısıyla vedalaşır gibi selamlaşmamız bana gülümsemesi kaybolana kadar birbirimize bakmamız..

    dedemin kafamdaki görüntüsü hep o adamın görüntüsüdür, diğer hallerine dair gariptir ama hiç bir anı yok. hep o gülümseyip bana selam verdiği anı hatırlıyorum.

  • şu an sevinçten titriyorum sözlük. çünkü atanıyorum. çünkü, hayatım boyunca halı saha kadrosuna bile alınmayan ben, kadrolu öğretmen oluyorum.. şu an hüngür hüngür ağlıyorum sözlük..

    edit: tebrik mesajları yağıyor, ailemden ve etrafımdan bile bu kadar tebrik almamıştım.. çok sağolun, varolun, hep varolun.. :)