hesabın var mı? giriş yap

  • efsane bir erşan kuneri bölümü. hem hikayesiyle hem alt metniyle hem de muhteşem çağlar çorumlu performansıyla defalarca izlenecek sahneler barındırıyor.

    --- spoiler ---

    mestan'ın sürekli ödül gelir mi diye sormasını kim akıl ettiyse alnından öpmek gerek. yeter yahu nerde psikopat atarlı ya da deli rolü oynayan varsa, “muhteşem oyunculuk” diye göklere çıkarılıyor. sinemadan anladığınız anlama sokayım af edersiniz. sıkıyorsa minimal oyna, nazlı'nın utanma anındaki elini saçına dolama hareketine bak vücut diline bak. oyunculuk o işte. bu konuya parmak basmaları bile benim için kafi. teşekkürler harika bir bölüm olmuş.

    --- spoiler ---

  • - ay hatun deme bana necmi!
    - nedenmiş.
    - ne o öyle kırolar gibi...
    - hatun hakanın eşidir. islamiyet öncesinde ülkeyi hatun yönetirmiş. sen de benim dünyamın biricik hakimi olduğun için öyle diyordum sana. bi daha demem.
    - ayy ya tamam onu de ama bayan deme. ne o baydın mı benden?
    - ama bitanem baymak yediğin bişeyin midene dokunmasıdır. bakma argo tanımlara bayan öztürkçe kadına saygıyı belirten bir sözcük işte ne güzel.
    - manita diyosun bana asıl. kırosun işte.
    - manita mana'dan gelir eski dilde tanrıça demektir. ben üzerimde bıraktığın o sihirli etki yüzünden... ya tamam bi daha demem.
    - ay necmi çok tatlısın yaa
    - (mna kodumun karısı)
    - bişi mi dedin necmi?
    - saçların diyorum ışığım, altın sarısı...

  • annemin birden bire yaslandigi yaz.
    uc kardesiz. annem gundelige gidiyor. babam kumarbaz. evden annemin pazara gidip en ucuzundan haftalik sebze ve para kalirsa da biraz meyve alalim diye biraktigi parayi bile alip kumara yatiriyor. evin kuytu koselerinde sabahlari annem, ogleden sonra babam; biri surekli bir sey sakliyor, digeri surekli onu bulup, kumara yatiriyor. sonra annem, paralari karsi komsu melahat teyzelere birakmaya basliyor.
    o arada, annem surekli bizimle pazarlik halinde: ''okuyacaksiniz, meslek sahibi olacaksiniz. bizim gibi olmayacak hayatiniz.''
    ''tamam anne'' diyoruz. tamam anne. yeter anne. yeter baba. yeter baba! bunu en cok kucuk abim soyluyor. ben pek sesimi cikaramiyorum. korkuyorum.

    buyuk abim o yaz askeri okulu kazaniyor. yazili sinavdan sonraki diger sinavlara girsin diye annemle babam, bizi birakip bursa'ya gidiyorlar. spor ayakkabisi olmadigi icin yalin ayak kosarak kazaniyor kosu sinavini. babam gururlu: "ciplak ayakla bile gecti butun cocuklari." sonra diger sinavlari da kazaniyor ama annem fikrini degistiyor. ''askeri okula gonderemem daha cok kucuk'' diyor komsulara. ama lıseye yazdirmak icin ceket lazim. okul ceketi cok pahali. para yok. hic mi yok? hic yok. sonra kapi kapi dolasiyor tum akrabalari: cocugunuza kucuk gelen lıse ceketi var mi? kimsede yok. hic mi yok? hic yok.

    ''daha ceketi bulamiyorsun, nasil okutacaksin ki'' deyip vazgeciyor. ve abim bursa'ya bir daha goturuluyor. donus yolunda annem yaslaniyor. 3.5 saatte genc bir kadindan yasli bir kadina donusuyor. geri dondugunde cok sasiriyorum. ama soramam. kizabilir.
    kayit icin bir kontrat imzalamamiz gerekiyormus. eger olur da abim okulda duramaz, mezun olmadan once ayrilmak isterse taahhütnamede belirtilen miktarda parayi odemek zorundaymisiz. iki de kefil istiyorlar. kefillerden biri annemin yegeni: imam. digerini bulamiyoruz. sonra bir komsumuz ''ben imzalarim'' diyor. onlar da fakir ama ''imzalarim ben'' diyen ali abi itfaiyeci. memur oldugu icin imzasi gecerli. sonra ali abi cok genc yasta kalp krizinden oldu. ailece hala dua ederiz ona. sonra...sonra daha baska bir suru hikaye.

    o yazin sonunda abimi gormeye gidiyoruz. cok guzel bir bahcedeyiz. heyecanla bekliyoruz. kapilar acilacak. ogrenciler bahceye cikacak. ve iste aciliyor tum kapilar: birbirinin ayni yuzlerce cocuk. hangisi abim anlayamiyorum. hepsi ayni kiyafet icinde. saclari ayni sekilde kesilmis. sonra kalabik arasindan yavas yavas yaklasiyor abim. onu gorunce neden bilmiyorum agliyorum. abim degil sanki. pazardan alinma ayakkabilarimdan birinin numarasi kucukmus: o gun ilk kez giydigimden daha once anlamamistik. ayagimi acitan ayakkabiyi cikariyorum. beyaz corabimda kan.

  • nejat işler’in yıldız tilbe’nin yakın dostu olduğu için ücret almadan oynadığı söylenen klip.
    valla ben beğendim. her an bir şey olacak diyerek izletiyor insana kendisini. *
    bu arada 1. sınıf öğrencisi mi klibi çekti diyenlere not:
    klibin yönetmeni;
    hicran ve melek filmi ile toronto'da düzenlenen "kadın gözüyle film festivali"nde en iyi yabancı film ödülüne layık görülen ve bu ödülü kazanan en genç yönetmen olan (bkz: esra vesu özçelik)

  • uzak ihtimal de olsa ihtimali olan 3 yalnızlık öyküsünü kesiştiren, birileri kafasındaki düşüncelerin gitgellerinden hayatı ıskalayıp dururken birilerinin hayatının yanlışıyla doğrusuyla akıp gittiğini yeniden düşündüren ve kesişen bu 3 öykünün bi yerlerde ayrı ayrı da olsa benzer bir biçimde var olduğuna derinden inandıran bir film uzak ihtimal.
    filmin adını ilk duyduğumdan beri filmle birlikte bana eşlik eden şarkı ise hangimsin sen benim*