hesabın var mı? giriş yap

  • zikirmatik gibi kullandığım uygulama. hatta arkadaşlarla sohbet ederken tesbih çeker gibi seri hamlelerim de olmuyor değil.

  • bu olay bir kere yaşandı ya, devamının gelmesi ihtimali de yüksek. açıkçası böyle olayların bazı psikopatlara ilham verdiğini düşünüyorum. bunu kendisi yapsa nasıl keyif alacağını hayal ediyordur. özellikle ölmek isteyen psikopat ruhlu insanlar.

    abd ve diğer bir çok ülke vatandaşlarından kendine lazım olan kısmını(ülkeyi gelecekte yönetecek nesli) gerektiği şekilde yetiştirirken kalan büyük çoğunluğa ne olduğu veya ne olacağı ile ilgilenmez. bunu sadece güvenliği sağlayan birimler, "suçun önüne nasıl geçebiliriz?" sorusu sorulduğunda dillendirse de hiç bir zaman bu konuda bir çalışma da yapılmaz. çünkü bütün insanları tek tek kazanmak için zenginlerin rahatlarından taviz vermesi gerekir. ülkenin zenginliği nüfusuna oranla çok çok olan bazı ülkelerde bile bu ütopya gerçekleşemiyor. bir kaç sene önce norveç'te 77 kişinin ölümü ile sonuçlanan katliamı hatırlıyorsunuzdur. ancak norveç için bu durum belki 30-50 yılda bir olacak bir olay iken durum abd olunca bu kadar iyimser olamıyorum. insanı değersizleştiren kapitalist sistem, değersiz insanlara her şeye ucuzundan ulaşım imkanı tanıyor. bu da modern kölelik anlamında insan satın almayı çok kolay kılıyor. aslında dünya üzerinde çoğu müslüman coğrafyası olan sıkıntılı bölgelerdeki sorunun ana kaynağı da ucuza satın alınabilinen milyonlarca insan olmasıdır.

    sanırım abd'nin sonu buna benzer olayların çoğalması ile gelecek diye düşündüğüm katliam.

  • zamanında kapıda olduğumda beni uçağa almak zorunda mı?
    evet.
    geç binince biri yerimi mi kapıyor?
    hayır.
    ben dışarıdayken içeride çılgın bi parti mi var?
    hayır.
    erken binince uçakta beklemek eğlenceli mi?
    hayır.

    benim gibi bir insan için bildiğin ödül gibi uygulama olmuş.

  • bunun yüzünden favorilenen entrylerime bakmaya korkuyorum. insanın sevinci te şurasına yabışıyor.
    tanım: bir çaylak.

  • sene 2003 lise son. dershaneye gidilmektedir. (dershaneden sürekli kaçılır)
    lise biter öss'ye girilir haliyle barajı bile geçemem. zira ben meslek lisesiyim. okulda gördüğüm dersler radar, denizde haberleşme, yük işlem, gemi manevraları gibi derslerdir.
    (bkz: matematik ne arar la meslek lisesinde)

    tabi aileye mahçup olunur. kırtasiyeden bir matematik (konu anlatımlı) birde geometri (konu anlatımlı) kitap alıp. yazın günde 3 saat kendi kendime ders çalıştım.
    sadece 2 ay (inanmayabilirsin ama evet gerçek) sonunda artık ne geometriden ne de matematikten soru kaçırıyordum.

    2004 haziran geldi. öss ye girildi. 45 mat sorusuna 1'i boş (çok uğraştım yapabilmek için) 44 cevap verildi.
    sınav sonunda 44 mat neti geldi. o yapamayıp boş bıraktığım soru hatalı olduğu gerekçesiyle iptal edildi.

    ama hiçbirşey fark etmedi. sonuçta yine meslek liseliydim. sonuç değişmedi

    tekrar hazırlanıp biyoloji, fizik, kimya çalışıp onları full yapsaydım yine birşey değişmeyecekti. meslek liseli olmak demek üniversite okuyamamak demekti. bu yüzden hazırlanmadım. okumaktan, ders çalışmaktan nefret ettim.

    ne olurdu lan bende üniversite bitirseydim. çok özeniyorum valla. hala üniversite öğrencisi görünce içten içe kıskanıyorum. bende öğrenci evinde yaşanabilecek en dumur olaylar bu başlığa yazsaydım ne olurdu. gerçi yazmadım değil. ama insan kıskanıyor işte. yada ne bileyim böyle olmazdım. kız arkadaşlarım filan olurdu. sizin gibi normal bi insan olurdum.

    insanlar ben matematikten anlamıyorum, kafam almıyor diyince sadece gülüyorum. çalışınca oluyor güzel kardeşim. öyle özel öğretmene, dershaneye filan gerek yok. içinde istek varsa eğer kendi kendine bile başarırsın.

    satırlarıma burda son verirken şunları eklemek isterim; dünyanın en güzel mesleği öğrenciliktir. kıymetini bilin. okuyun. ne olursa olsun okumaktan vazgeçmeyin.

  • "büyük başkan" sıfatını layıkıyla taşıyan belki son adam. kendisiyle ilgili naçizane bir anımı paylaşmak isterim.

    mecidiyeköy'den kabataş istikametine doğru yoldayım. otobüs gümüşsuyu yokuşundan inerken itü'nün önünde şöför frene asılıyor. meğer süleyman seba yol kenarında karşıdan karşıya geçmek üzere bekliyormuş. şöför tanıyınca durup yol verdi. seba başkan geçerken dönüp başıyla selam verdi, gülümsedi. boyu posu, koltuk altı çantası, pantolonu gömleğiyle tam bir eski istanbul beyefendisi. otobüste bütün yolcularda bir kıpırdanma, neredeyse kalkıp esas duruşa geçeceğiz.

    böyle de güzel bir adamdı, nur içinde yatsın.

  • bence filmin adını "autumn'u bulabilmek için summer kaltağıyla geçen 500 gün" olarak değiştirmeliler. dengesiz kevaşe ya, hasta etti beni. lütfen herkes izlesin bu filmi ve uzak dursun böyle karılardan, bilinçlenelim.