24 ocak 2020 elazığ depremi

• yeni yeni kendimize geliyoruz.
  malatya'da 10.katta evimizde ailem ile mutlu mesut oturuyorduk.
  2 oğlumla odadaydım.
  hanım çayı demlemiş onu getirecek mutfakta.
  derken müthiş bir sarsıntı başladı.
  ben daha önceleri 2 büyük deprem yaşamış biri olarak, sakin kalmaya çalıştım.
  ama çok şiddetliydi ve bitmiyordu.
  artık buraya kadarmış dedim ve 2 oğluma sıkıca sarıldım. hanım geldi normalde bu durumlarda çok paniktir ama oda çok sakindi. birbirimize sarıldık.
  bir türlü bitmiyordu.
  gözünüzü kapatın ve 45 saniye sayın ne demek istediğimi anlarsınız.
  derken yavaşça durduk. ama biz 45 sn daha ayrılamadık.
  burada hep deprem başlığı açılır ya ben de çok kızardım.
  inanın ilk aklıma hemen birilerine haber vermek geldi.
  sözlüğe girdim bilgi aradım ama çok il için başlık açılmıştı.
  yani nedendir bilinmez ama gerçekten bunu düşündüm.
  dışarısı çok soğuk.
  insanlar dışarıda.
  inanılmaz bir bilgi kirliliği var.
  arabası olanlar şanslı.
  giriş katta dükkanı olan esnaflar kapılarını açmış insanlara çay ikram ediyorlar ve dünya gözümde 5 dk güzelleşiyor.
  kimse kimseye siyasi görüşünü sormuyor.
  mezhepçilik yapmıyor.
  başı açık -kapalı demiyor.
  kürt -türk demiyor.
  alevi sünni camiye birlikte gidiyor.
  2 çocuğum var sözlük.
  bugün tekrar anladım ki hayat çok kısa.
  sevdiklerinize sıkıca sarılın.
  yarına çıkacağımızın garantisi yok.
  gerçekten her şey boşmuş.
  edit: sizler ne iyi insanlarsınız.
  mesajlara tek tek cevap yazmaya çalıştım ama yetişemiyorum.
  atla arabaya gel diyen mi dersin.
  yardım lazımsa yollayalım diyen mi dersin.
  3-4 kez mesaj atıp çocukları soran mı dersiniz.
  herkese teşekkür ederim.
  herkes iyi yavaş yavaş normale dönüyor.