kitap okumak

• kiminin hayatını kurtarabilir.
  anlatayım.
  babam okula gitmemiş, bana okuma öğretmeyi konuşmaya başlar başlamaz kafaya koymuş.
  ilk satırları 4-5 yaşlarında okudum.
  şişman muhtarımız elinde cumhuriyet gazetesini tutuyordu ve içinde chp geçen bir manşet vardı.
  
  hatırladığım en eski okuma kaydı bu.
  
  köydeydim, evde büyük kuzenlerin ders kitaplarından başka bir şey yoktu. hepsini okumamış, adeta yutmuştum.
  yerde gazete bulsam okurdum.
  bir de elden ele gezen hz. ali cenkleri (hayber kalesi vb. başlıklı) risaleleri vardı, kitap sayılmaz. ilk kitapları ilkokulun küçük kitaplığında okudum. lise kütüphanesinde klasiklerin çoğunu, nobel ödüllü eserleri okudum. derste roman okurken ortaokul türkçe öğretmeninden dayak yedim.
  okul yılları dahil, bahçe, tarla, inşaat, imalat, hizmet, her sektörde çalıştım. her birini bıraktığımda en çok patronlar sevindi. hatta üniversite öncesi çalıştığım inşaattan ayrıldığımda, işi bırakan personelin parasını geciktirmesiyle tanınan laz taşeron paramı anında ödemişti.
  o işlerin hiçbiri bana göre değildi. otuza yakın iş denedim. en fazla asgari ücret alır, aç kalabilirdim.
  ticaretten hiç anlamıyordum. üstelik çok tembel ruhluydum. hiç çalışmadan girdiğim üniversite sınavını okuma sevgisinin diri tuttuğu hafızam ve soruları ilk bakışta anlamam sayesinde kazandım. on yıl yayın sektöründe çalıştım. yirmi beş yıldır düzgün cümle kurabildiğim için gazetecilikle hayatımı kazanabiliyorum. otuz dört yıldır hiç işsiz kalmadım.
  bugün aç ve açıkta değilsem, zengin olmasam da tek başına, borçsuz yaşayabiliyorsam, bana okumayı sevdiren herkese borçluyum.
  tutkuyla okumak fark yaratır. hiçbir şey olmasa bile bakış açınız çok genişler. önünüzde yeni ufuklar açılır.
  edit: yazım