bir dilek tut

• tv'nin dejenereleşmesi için bambaşka bir araç daha.. can tanrıyar'ın televizyonu kocakoca bir çöplüğe dönüştürme furyasının çıkışından aşağı yukarı 10 yıl sonra, yine çarpık, yine abuk bir yarışma.. her yarışmada bir rezillik var, konseptin laçkalığı artık sınırları zorluyor, bu yarışma da şu tarihe kadar gördüğüm en iğrenç konsepte sahip.. insanların şarkı söyleme yeteneğiyle beraber, "hayat hikayeleri" de değerlendiriliyor.. hem şarkı söyleyip hem kendini acndırıyor insanlar, milyonların önünde.. rezillerin de rezili bir format (bu lafın kullanılmasına ayrı ayar oluyorum), bir kere gördüm pişman oldum, allah prodüktörüne değil izleyenine akıl fikir versin, prodüktörü format falan ayağına cocuğu koydu, yatta iki fıstıkla tkaılıyodur şimdi..
  
  (acaba aslında bütün suç türk televizyonunu ekranda uçuşan koca koca batone fontlu yazılarla, gerizekalı dış seslerle, ve ekrandaki olaya uygun pop şarkılarıyla çöpe dönüştüren can tanrıyar'da mı?)