gençlerin çalışmak istememesi

• problem ne biliyor musunuz? buraya yazmak gibi, bir noktadan sonra boş, gereksiz geliyor, gereksiz bir şeyi de bir zamandan sonra yapmak istemiyorsunuz.
  
  sıkıldım, yemin ediyorum bıktım, ülkenin çıkmazlarından, geldiği ve gideceği yerden çok çok endişeliyim. bu yazdıklarımla benzer duyguları, düşünceleri paylaşanlara zaten söylememe gerek yok, okusa da umursamayanlara da yazsan söylesen ne fayda. böyle berbat bir kısır döngünün içindeyiz.
  
  çalışmakmış, ümidim yok ki geleceğe dair, hiçbir şeye karşı ümit beslemediğin anlarda çalışmayı istemek de bundan doğal olarak nasibini alıyor. asıl garibime giden bugün hiçbir şey yokmuş, her şey normalmiş gibi davranılması. her sabah uyanıp işe gidip gelmek daha garip değil mi bugün? yarın zaten böyle bir çalışma ortamının bile olamayabileceği karamsarlığıyla yaşamaya devam etmek, her geçen gün daha kötüye gitme ihtimaliyle karşı karşıya kalma düşüncesinde olup hiçbir şey yokmuş, her şey normalmiş gibi nefes almak daha garip değil mi?
  
  muhtemelen bu başlıkta "kastedilen" gençlerden sayılmayabilirim, artık 30'ların ikinci yarısındayım, sevdiğim de bir işim var (ki en sevdiğim sözlerdendir: vatanını en çok seven işini en iyi yapandır, dolayısıyla her zaman için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışmışımdır), ama genel durumu ne zaman düşünmeye başlasam, çalışmak ne ki, hiçbir şey yapasım gelmiyor.