herkesin yazılımcı olmak istemesi

• birkaç entry okudum. birkaç konuda deneyimimi paylaşmak istiyorum. çok farklı bir iş tecrübesinden sonra bu alana geçtim. karar verdiğimde 35 yaşındaydım ve bir bootcamp'e katılmaya karar verdim. her şey güzeldi, sınavlar vs. geçmiştim, mülakata geldik yaşın büyük dediler. o andan sonra yaşımın farkına varmaya başladım. neyse, eski işimden kesinlikle ayrılmalıydım, bu işe kesin başlamalıydım ama biri bu konuda hayallerimi suya atmıştı. burası çok uzun bir hikaye, neyse bir şekilde içimde bir inancım vardı, yapabilirdim. çocukluktan beri istiyordum. kardeşim de yazılımcıydı, "abla takılma, sen de denersen yaparsın" dedi.
  
  bir kursa başladım, ama her şey çok kötü gidiyor, anlamıyorum. hayatımın riskini almışım, egom bir yandan, akıl tutulması yaşıyorum bir yandan falan falan...
  
  sonra hayatımda hiçbir şeyin elime tepsiyle sunulmadığını hatırladım. birkaç sözüne güvendiğim arkadaşımla konuştum, eski mesleğe geri dönüyorum çünkü kursta da anlamıyorum. son bir şans dedim kendime, bir şansı daha hak ediyorum. (bu süreç 3-4 ay sürdü.)
  
  niyet ettim, niyet eyledim, yazılımcı olmaya atıldım.
  
  aldım karşıma kendimi dedim ki
  çok emek vermen lazım,
  yeni nesil efsane,
  öğrenmeye hazır mısın?
  bu konfor alanını terk edebilecek misin?
  stajyerliğe, juniorluğa gerçekten katlanabilir misin?
  hayat standartlarını aşağıya çekmek olacak bu emin misin kızım bak…
  
  sonra diğer taraftan ben dedi ki, "tamam ya, ne olursa olsun ve neye benzerse benzesin, deneyeceğim. bir 35 sene daha terk ettiğim işimi sevmeyerek yapıyorum demek yerine, ben kendime yollar açtım demelisin. denedim, cesaretim vardı buna," dedim. arkadan "allah allah" nidaları fonda "eye of the tiger" çalıyor. senteze gel :)
  
  niyetim mi temizdi, çok mu dua etmiştim bilmiyorum. yanımda olan insanların dışında karşıma harika bir rehber çıktı, bir eğitmen ama öyle böyle değil, orkun durmaz hoca. anlatılmaz, yaşanır bir eğitimdi. sadece yazılım değil, felsefe, mitoloji, psikoloji… daha neler neler.
  
  şimdi ne mi oldu? yazılım işi yapıyorum :) çok minnoş bir çalışma ekibim var. kendimi çalışıyormuş gibi hissetmiyorum, en güzel kısmı bu sanırım.
  
  çok çalıştım. online olarak aldığımız eğitimde harika ekip arkadaşlarımız oldu. düştüğüm yerde orkun hoca, ekip arkadaşlarım destek oldular.
  
  ama bu süreç hiç kolay olmadı. hiç olmadı, 2 akşamda bir ağladım. "olmayacak, yapamayacağım" diye. stresten yemek yemeyi unutuyordum, kilo verdim (bende çok vardı, kayıp değil :p). süreç kan ve ter döktürdü, daha çok gidilecek yol var.
  
  umarım kim hangi işi yapmak istiyorsa, yolunu kolaylaştıracak rehberlerle karşılaşır. ^*
  
  edit : imla