sevmiyorum seni artık

• avni anıl bestelerinden oluşan bir albüm var arabamda.
  işe, her biri birbirinden güzel bestelerle birlikte gidip geliyorum.
  
  bazı sabahlar canım fena halde bu şarkıyı dinlemek istiyor.
  ve o gün hiç bir günlük sıkıntı canımı sıkmıyor.
  hep, tuhaf bir rahatlık oluyor üstümde.
  
  ve sanırım bunun nedeni;
  bir gün içinde başıma gelebilecek bütün sıkıntılardan daha vahimini, aşı gibi bir şarkı halinde sabah saatlerinde bünyeme katıyor olmam.
  hem de öyle bir aşı ki bu; kolumdan değil, kalbimden vuruluyorum.
  
  şarkı bittiğinde omuzlarımdan bir yük kalkıyor sanki.
  ama acıdan zevk alanların hali gibi bazen ertesi gün, bazen ise bir kaç gün sonraki sabah bir doz daha istiyorum bu sıkıntıdan.
  ve sanırım ben, şarkının sıkıntılı halinden gizli bir zevk alıyorum artık.
  
  günler böyle geçerken, dört mısra ile bu kadar dert ve kederi anlatabilen güftekarına ve bu güfteye hayat verip bize duyuran bestekara saygım her sabah artıyor.
  
  (bkz: akşamın olduğu yerde)