aşırı kitap okumanın kişiyi dünyadan koparması

• belki doğru olabilir, bilemiyorum.bu önermenin haklılık payını kendimle tartışarak ölçeceğim aşağıda.
  
  kitap okumak benim için vazgeçilmez. yemek yemek, su içmek, tuvalete gitmek gibi aynı.yaşamsal yani. gün içinde çaldığım en kıymetli vakitleri kitap okuyarak harcıyorum. böyle olsun istiyorum çünkü, zevk alıyorum. eskiden farklıydı, böyle değildi. hayatın dışarıda olduğuna inanlardandım. arkadaşlarım, hayatımdaki en önemli şeydi. sonra yavaş yavaş gittiler.sıkıcı olduğumu düşünüyorum yoksa neden gitsinler, öyle değil mi? sevgililerim vardı. kendimce büyük aşklar kurardım düşümde. romeosuz bir juliettim ben. juliet olmanın da bedeli var. hepsi geldikleri gibi gitti. terkedilmiş juliet, kendi kurduğum aşkımla öyle kalakaldım.
  fayda yoktu yani bana kimseden. uzun muhabbetlerin, bitmeyen arkadaşlıkların, büyük aşkların insanı değilim belki de kim bilir? kitaplarıma sığınıyorum bende, çareyi onlarda arıyorum. çünkü beni terketmiyorlar ne olursa olsun. ben bırakıyorum. bitince kütüphaneme diğer kitaplarımın yanına koyuyorum. nasıl durduklarına bakıyorum. kitaplarımı izlemekten büyük zevk duyuyorum.
  kitaplar beni hayata daha çok bağlıyor. eskisi kadar çok arkadaşım yok, olsun. aşklarım, hepsi gitti. bu benim suçum muydu? unutmak için okumak gerekli. hayata tutunmak için okumak gerekli.
  
  durumum şu iki dizeden ibaret:
  
  "güzin ablası kitaplar olan bir kızdım
  içim sıkılmasa o kadar, tek satır bile okumazdım"
  
  öyle.