friedrich august von hayek

• neo-liberal düzenin baş tacı ettiği "ekonomist".
  frederick a. hayek, 70'lerin sonu ve 80'lerin başında keynesci sosyal devlet anlayışını yerle bir eden politikaların meşruiyet zeminin oluşturulmasında, baş rollerden birini oynamıştır. tüm fikirlerinin temelinde, sosyalizmin ilkel ve kötü bir rejim olduğu ön yargısını barındıran hayek, bu tutumuyla 'hakikat'in ne olduğunu soruşturan bir düşünürden çok, muktedirlerin çıkarlarını savunan bir avukatı andırmaktadır. zaten yaşamı boyunca da yeni sağ oluşumlarla ve onların liderleriyle (reagen, thatcher) son derece samimi bir ilişki içinde bulunmuştur!
  ne yazık ki, hayek gibi liberal ekonomistler, adam smith öncesi tarihi bir türlü göremezler. 18.yy öncesi onlar için adeta görünmezdir. böylece bugün içinde yaşadığımız düzenin altyapısını oluşturan, sanki özel mülkiyet ezelden beri varmış, çıkarını gözeten insanlar on binlerce yıldır faydalarını maksimize etmeye çalışıyormuş ve babilli ve hititli iktisatçılar arz-talep eğrileri çizerek fiyatları öngörüyormuş hissini uyandıran simülasyonu üretmekte sıkıntı çekmezler. aslında bu durum tarihin kendisinin de bir söylem olduğunu göstermektedir. bizim bugün hayek'i veya firiedman'ı önemli şahsiyetler olarak okumamız da liberal söylemin halihazırdaki baskınlığından kaynaklanmaktadır. bu noktada, "yüksek şatodaki adam" romanında ikinci dünya savaşı'nı abd ve soyvetler'in değil almanya ve japonya'nın kazandığı bir dünyayı tasavvur eden ünlü bilimkurgu yazarı philip k. dick'ten esinlenerek soğuk savaş'ın sonunu tersine çevirmek şaşırtıcı sonuçlar doğurabilir. 1989'da sovyet tanklarının batı berlin'e geçtiği bir dünyada belki de hayek veya friedman diye birilerinin varlığı hiç bilinmeyecek, özel mülkiyet ezelden beri yok farz edilecek ve tıpkı şimdi dünyanın yarısının daha 15 yıl önce komünist olduğunun hafızalardan uçup gitmesi gibi, dünyanın büyük bölümünün bir zamanlar kapitalist olduğu gerçeği unutulacaktı. söylem düzeninin bu tüyler ürpertici belirleyiciliği özgür, bağımsız ve kendi çıkarını gözeten bir bireyin var olduğuna dair varsayımı yerle bir etmek için yeterili olsa gerektir.