bireysel silahlanma hakkı

• en basitinden araba kullanmak bile ciddi bir iştir. bir aracı kullanan kişinin üzerinde kendisinden başka onlarca insanın sorumluluğu vardır. amma velakin daha bu kadar basit bir bilginin/bilincin bile verilmediği bir ülkede/dünyada insanların silahlanması, daha da kötüsü "bunu kendimi, ailemi, namusumu korumak için
  alıyorum" demesi ileride doğacak binlerce probleme gübre dökmekten başka da bir şey olamaz. hele ki bu ülkede "töre cinayeti" hafifletici sebeplere sahipse, bu hakkın amerika'daki kadar serbest dağıtılması durumunda olacakları düşünmek bile istemiyorum.
  
  ayrıca, bireysel silahlanma hakkı denen şey, devletin insanlara "ben seni koruyamazsam, sen kendini koruyabilirsin hakkı" vermesi değildir. zaten devletin bunu demek hakkı yoktur, dediği anda devlet olmaktan çıkar. eğer birey, devletin kendisini koruyamadığını düşünüyorsa kendi kendini silahlandırarak değil, devletin yetkili mercilerine başvurarak sorunu çözmeye çalışması gerekir. en basitinden beni karşı komşum, benden korunmak için silahlanırsa, ben de silahlanırım, sonu gelmez bu işin (ki devletlerin silahlanması da benzer bir şekilde gider ya neyse)..
  
  silahın eğlence olarak sunulması, "abi ben poligonda ateş ederken rahatlıyorum" diye savunulması ise ayrı bir lezzet. zira o poligonda neye ve hangi duygular ile ateş edildiği önemlidir. "poligonda ateş edip rahatlıyorlar, üzerlerindeki stresi atıyorlar" ise korkutucu bir söylem olur: adam poligona gidemez ve stresini atamazsa bizim kıçımızda mı talim yapacak, kendisini rahatlatacak? (aklıma cem uzan'ın villarından çıkan silahlar geldi. adam bu bireysel silahlanma hakkını o kadar sevmiş ki ordu kurmuş neredeyse. acep o silahlar poligonda hedef tahtası parçalamak için miydi?)
  
  kaldı ki silahların (özellikle de ateşli olanlarının) ne amaçla üretildiği ortadadır. dolayısıyla çıkıp "bir vazo da ölümcül bir silah olabilir" demek azıcık çamura yatmaktan öteye gitmez. özetle, bireysel silahlanma hakkı, bireysel öldürme hakkından başka da bir şey değildir.