insan yaşadığı yere benzer

• söyle edip abi,
  yanlışım varsa
  kusurum varsa söyle
  her insan yaşadığı yere benzer
  insan ki toprak kokar
  ölüm yalnızlığında yağan yağmurdan gayrı
  kuru dudaklarında ahular su içer
  
  çocuklar çıplak ayaklarında cam kırığı taşırken
  istanbul batıdan doğuyu öper
  ve her çocuk işediği yeri öper
  
  söyle edip abi
  yanlışsam söyle
  küskünsen bu şehre söyle
  söyle ki
  duysun bacasında duman soluyan güvercinler
  yoldan geçen önlüklü kadın
  
  bir kadeh daha içelim edip abi
  boncuklu tesbihinin hatrına içelim
  sarı ışıkların gelini caddeye çıkalım
  yokuşlar bizim
  inişler bizim
  arkamızda bıraktığımız yollar bizim
  
  her insan yaşadığı yere yakışır
  yakıştıkça açar toz pembe gülleri
  elindeki kadehe yansır yüzü
  içtiği sigaranın dumanı benzeşir
  öptüğü dudağın kırmızısı kalır
  kadın erkek çocuk
  her insan ama her insan
  yaşadığı yere benzeşir
  
  söyle edip abi
  küfrün varsa söyle
  kahrın varsa söyle
  her insan yaşadığı yere benzer
  her yer benzeşir ki
  her yaşanan yer insana benzer
  
  (edip cansever in anısına)