ayvalık

• yol üstü olup da, kendi halinde kalabilen ve hâlâ “merak degmemis” yerleri barindirabilen, seytan tüylü ve seytan sofrali bir güzelliktir ayvalik. çengel formundaki cografyasi sayesinde, bir avuç dolusu ege denizi'ni kendi payina almistir.
  
  girit ve midilli'nin anadolu'daki izdüsümüdür. mübadele sonrasi bu adalardan göçen türkler, ayvalik'in yeni sakinleri olarak, geldikleri yerin kültürünü burada yasatmaktadirlar. ayvalik, kendine has mutfagi, sirin sivesi ve sicak insanlariyla adalarda yüzlerce yil sürmüs kardesçe yasantinin sembolüdür.
  
  bir ada kadar kendi halinde yarim adalari, kiyida kösede kalmis manastir ve kilise kalintilari, denizle kaynasan zeytinlikleri, çamliklari ve dünyanin en güzel batan günes manzaralarini ayaklarinizin altina seren tepeleriyle ayvalik, birçok turistik beldenin talihsiz akibetine inat, içinde hâlâ huzur tasir.
  
  yazin tadini çikarmak isteyenlere nazire yaparcasina, yeryüzünde yasayabileceginiz en mutlu ve huzurlu kislara ev sahipligi yapar ayvalik. cunda kordonunda söyle bir gezintiye çikmak kimbilir kaç agri kesiciye bedeldir…
  
  denizi, yüzmek isteyene en büyük iyiligi eder: serinletir. kimse sikayet etmesin suyunun soguklugundan! yaz sicaginda kavrulmaktan kurtulmanin daha güzel bir yolu olabilir mi… berrak ve serin ve bir denizde yüzmenin keyfi, denizden çiktiginizda size püfür püfür bir vücut olarak geri dönecekse serin sudan korkmanin manasi nedir degil mi?
  
  tabiat ana'nin bir hediyesidir ayvalik. bütün bir ege'de, bir sehir kadar “yogun” olup da bir sahil köyü kadar dingin kalabilmeyi basarabilmis tek yerdir. gelin ve kalin. eger kalmayacaksaniz, verdigi huzur ve mutluluktan bol bol alin ve yaninizda götürün, esinize dostunuza da dagitin.
  
  hosgeldiniz
  ve emin olun, her zaman hos bulacaksiniz…
  
  salih korkut peker .2004